The American dream?

We reizen nu bijna 2 weken door Florida en het is een bijzondere ervaring. Vooropgesteld, Amerika is anders. In vele opzichten. Cultureel, sociaal, maatschappelijk, economisch, planologisch om maar wat aspecten te noemen. Ik ga ze ook zeker hier niet allemaal behandelen.

Florida heeft een zeer gemêleerde bevolking. Het Latijns Amerikaanse deel is zeer prominent aanwezig. Het Spaans is nog net niet de voertaal maar het scheelt niet veel meer. Sommige immigranten beheersen nauwelijks het Engels. Het WK voetbal wordt volop meebeleefd en Mexico is natuurlijk favoriet. Fox zendt alles uit, evenals de Spaanstalige zender ESPN.

Zonder deze Spaanssprekende mensen zou de economie van Florida in elkaar storten. De werknemers op de tropische fruitplantages, het winkelpersoneel, werknemers in de zorg, tuinonderhoud en de horeca zijn onmisbaar. Maar ze leven in een soort schaduw bestaan.

Hoe voelen wij ons als “overseas visitors” ? Het personeel in de winkels is niet overdreven geïnteresseerd in de klandizie. Niet onaardig, maar wat afstandelijk en met een blik in de ogen van hoe kom ik deze dag door. Wellicht begrijpelijk als je weet dat de werkdagen lang zijn en het uurloon laag. In de horeca is het anders. Je wordt vol enthousiasme begroet en wordt als een koning behandeld, geen wens gaat te ver, glazen water met grote hoeveelheid ijsblokjes staan meteen op tafel. Wilt u een gerecht met z’n tweeën delen, geen enkel probleem. Als de maaltijd ten einde loopt en om de rekening wordt gevraagd gaat het er voor de ober om spannen. Wat gaat de tip worden ? Gaat de gast 15, 18 of 20 % geven ? De bedragen staan al aangegeven op de rekening zodat je als klant zelf niets hoeft uit te rekenen. De ober laat natuurlijk niets merken en zonder te kijken wordt de rekening in een mapje weggestopt. Hoewel niet onvriendelijk ebt na de betaling, zijn belangstelling voor jou onmiskenbaar weg. Hij of zij heeft de tip nog niet gezien maar de beloning staat nu vast. Tot ziens en op naar de volgende gast.

Planologisch is het in Florida eerlijk gezegd een rotzooitje. Als je over de 3, 4 of 5 baans wegen rijdt en je kijkt naar de verscheidenheid van gebouwen waar allerlei soorten bedrijven zijn gevestigd dan duizelt het je na verloop van tijd voor je ogen. Als Nederlander denk je, laten we eens naar het centrum rijden. Downtown West Palm Beach. Er rijdt een historische trolleybus. Leeg. Op straat loopt niemand. Begrijpelijk want het is bloedheet. Zegge en schrijven hebben we een paar straatjes ontdekt die enige gelijkenis hebben met onze Europese binnensteden. Dat wil zeggen, wat winkeltjes en een paar horecabedrijven. Hiervoor hoef je echt niet het vliegtuig naar Florida te nemen.

De locals gaan naar de malls. Grote luxe winkel paradijzen, overdekt, heerlijk koel, klaterende waterpartijen, alle grote merken zijn volop vertegenwoordigd en het eten en drinken is keurig overzichtelijk bij elkaar gebracht in de Food plaza. Opmerkelijk genoeg is het totaal niet druk op deze zaterdagmiddag wanneer wij de Gardens, een upscale winkelcentrum in West Palm Beach, bezoeken. Gaan hier ook webwinkels als Amazon de strijd om de klandizie winnen? Nu al staan malls gebouwd in de jaren zestig als “ghost” complexen leeg. En vreemd genoeg worden gebouwen en installaties die geen dienst meer doen vaak niet gesloopt. Vergane glorie is volop aanwezig.

Dit klinkt wellicht allemaal niet al te vrolijk maar je ontmoet ook heel echt aardige Amerikanen. Ze hebben het vaak ook niet echt makkelijk, zoals Dianne die wij leren kennen op het terrein van de jachthaven in Key Largo waar wij 4 dagen in een woonboot overnachten. Het is een klein paradijsje waar een groepje mensen min of meer permanent woont. Het doet denken aan een community hippies uit de jaren zestig. Maar heel beschaafd, rustig en aardig. Dianne begroet ons met een gemeende intense hartelijkheid die ons verrast en goed doet. Ze valt op als zij meerdere keren per dag op haar board stapt en kaarsrecht peddelend als een indiaanse squaw, met haar hondje op de voorplecht een rondje in de baai gaat maken. Zij is hier terecht gekomen na de verwoesting van de orkaan Irma vorig jaar september. De benedenverdieping van haar woning is sindsdien onbewoonbaar. De bovenverdieping waar haar 80 jarige moeder nog steeds woont is nog min of meer intact. Geld voor reparatie is er niet. Hoe zij voor onderhoud zorgt blijft vaag. Zij is drie keer getrouwd geweest, heeft een volwassen zoon en zorgt voor haar moeder. Ze komt uit een gegoede familie. Haar vader was officier in de marine. Vol trots laat zij foto’s zien waarop zij als jonge knappe vrouw met haar vader staat. Ook zien wij foto’s waarop zij als zangeres staat afgebeeld. Voor de huidige president heeft ze echt geen goed woord over. De politieke tweedeling in Amerika is extreem. De verkiezingsuitslag in Florida was ongemeen spannend.

Door Dianne en de anderen inde paradijselijke jachthaven voelde ons verblijf in Key Largo als een warm bad.