Florida, the amazing Sunshine State

Wij zijn echte USA liefhebbers en wilden dit jaar graag de Everglades zien. Natuurlijk ook de vele stranden in Florida. We houden ervan om ons een beetje thuis voelen onder de locals. Daarom huren wij graag Airbnb woningen. Absoluut aan te bevelen.

Deze eerste week verblijven wij in een villa met privé zwembad in Cape Coral. De eigenaren zijn Klaus en Brigitte. Inderdaad Duitsers. En zij zijn niet de enigen hier. Ik weet niet precies hoeveel maar als ik zeg dat er in Cape Coral 2 Duitse bakkers zijn, denk ik dat onze oosterburen met velen zijn.

Het huis is met veel smaak ingericht. Veel variaties op de kleuren lichtgroen en roze. Tot in het extreme doorgevoerd. Meubilair, decoraties, servies, handdoeken, wat niet eigenlijk. Alles in het huis is verder tot in de perfectie ingericht. Neem de keuken, 3 bestekladen, allerlei soorten pannen, schalen, glazen, scharen, kurkentrekkers, je kunt het zo gek niet noemen of het is aanwezig. En niet zomaar aanwezig, het is allemaal keurig overzichtelijk geordend. We denken met enige schaamte aan onze eigen keukeninrichting. Zo kan het dus ook. Echt alles is er én op de juiste plek.

Het hele huis ziet er zó geordend uit. De absolute topper is het zwembad. Grenzend aan de woonkamer stap je via het terras zo in het water van zo’n 30 graden. Muggen en andere insecten worden buiten gehouden door een metalen constructie bespannen met fijnmazig gaas. Ik vermeld dit omdat deze comfortabele luxe qua prijs te vergelijken is met een hotelovernachting. Tot zover de setting.

Cape Coral is ook heel geordend. Alles keurig opgedeeld in blokken en doorsneden door kanalen. Wellicht daarom zo aantrekkelijk voor Duitse tweede woning eigenaren. Siegrid, onze huismanager, beheert voor haar Duitse clientèle zo’n 24 huizen. Ze ontvangt de gasten, maakt hen wegwijs in het huis en daarbuiten, zorgt ervoor dat een legertje van werklieden, merendeels Mexicanen, de poolcleaning, het tuinonderhoud en de eindschoonmaak voor hun rekening nemen. En zij komt terstond als wij telefonisch melden dat wij ons stomgenoeg hebben buitengesloten.

Cape Coral heeft geen centrum. Verspreid over het hele gebied vind je supermarkten, restaurants en andere voorzieningen. Een auto is een absolute noodzaak. Je rijdt met je auto uit je dubbele garage over brede wegen naar een van de ontzettend grote supermarkten. Als ik zeg 6 x een Albert Heijn filiaal dan overdrijf ik niet.

Vanuit de vochtige hitte treed je binnen in een aangenaam gekoeld voedselparadijs. Waar te beginnen? Eindeloze gangen met een ongelooflijke assortiment etenswaren. Hoe maak je een keuze uit honderd of meer soorten ijs? Vijftig strekkende meter biersoorten? Elke keer als ik Amerika bezoek, dompel ik mij met ontzag en verbazing weer onder in deze tsunami van levensmiddelen.

Amerikanen zijn dol op restaurants. Je moet ze wel weten te vinden. Iedereen helpt je daar graag bij. Ford’s Garage, Bert’s Bar, The Boathouse om er maar enkele te noemen. Zij spreken over de best hamburger in town, ongelooflijk lekkere steaks, excellent seafood. Veel van deze eetgelegenheden zijn ‘authentiek’ ingericht. Je waant je 80 jaar terug in de tijd. Op de menukaarten wordt de historie van het etablissement uitgebreid beschreven. De klandizie is talrijk en hele gezelschappen doen zich tegoed aan grote hoeveelheden food.

Iemand buiten zien lopen is echt een zeldzaamheid. Het is te warm en de afstanden zijn te groot. Het was daarom onverwacht dat onze Duitse buurman mij vanmorgen aansprak. Zijn openingsgesprek begon dat ik zeker naar restaurant Tuf moet gaan, beter is er niet. De man werd gewoon lyrisch over de aldaar geserveerde gerechten. Tweede onderwerp was het WK voetbal. Hij schijnt te weten dat wij uit Nederland komen en met geveinsde compassie zei hij dat het zo jammer is dat Nederland er in Rusland niet bij is. Echt, wij deden het altijd zo goed. Zeker 3 keer benadrukte hij dat als we iets wilden weten, wij niet moesten aarzelen om hem om raad te vragen. Toen we vanmiddag om ons huis liepen om te kijken of we toch op een of andere manier binnen konden komen, belde ik bij hem aan om te vragen of ik van zijn telefoon gebruik mocht maken om Siegrid te bellen. Helaas hij was er niet...

Na een week dolce far niente, rijden we morgen, maandag, naar Key Largo waar we een woonboot voor 4 nachten hebben gehuurd. We rijden zo’n 4 uur dwars door de Everglades. See you later alligator!