Isla Isabela Galápagos
Puerto Villamil
3 februari 2018 16.00 uur

We zijn maar met vier passagiers aan boord van de New Ocean. We hebben een rustige overtocht en komen tegen 16.00 uur aan in Puerto Villamil op Isla Isabela. De Galapagos bestaan uit heel veel eilandjes. Er zijn er maar een aantal permanent bewoond. Tijdens de acht dagen die wij op de Galapagos zijn geweest, hebben we 3 eilanden bezocht: San Cristóbal, Santa Cruz en als laatste Isla Isabela. Ja, ook nog Baltra, maar daar is helemaal niks, alleen het vliegveld. Hoewel Isla Isabela het grootste eiland is, heeft het de minste inwoners (2200).

Wat hebben we het hier geweldig gehad. Voor mij is Isabela absoluut het gaafste eiland van de Galápagos. Als je op Isla Isabela aankomt, zie je meteen dat het heel anders is dan Santa Cruz of San Cristóbal. Ruiger, authentieker, minder gecultiveerd. De inwoners wonen voornamelijk in Puerto Villamil, een klein, laidback vissersdorp waar de wegen nog bestaan uit zandpaden.

We worden opgehaald door een aardige gids in een huifkar-taxi. Wat een gammele rammelbak met een heel hoge instap is dat. Wel heel erg leuk, maar of hij voldoet aan de veiligheidseisen? Ik bakkelei nog even met de goed Engels sprekende gids over de keuze van de reisorganisatie voor hotel San Vincente. Daar heb ik een aantal slechte reviews over gelezen. Ik heb nog even de hoop dat we in een ander hotel ondergebracht worden, maar nee. Als we er zijn, valt Hotel San Vincente wel mee. Het ligt in ieder geval op loopafstand van het dorp, de zee en de mooie, nieuwe Malecón. Maar vooral ... we zijn hier niet alleen! De twee andere passagiers van de New Ocean slapen hier ook. We raken ermee bevriend. Het zijn Italianen, Michele en Monia. Hij is arts, zij werkt in de ICT.

We hebben ternauwernood de bagage in onze kamer gezet, of we stappen alweer in die rammelbak op weg naar Poza de los Flamingos. Een pad dat bestaat uit houten vlonders leidt ons dwars door de mangrove langs tientallen flamingo’s. Je weet niet wat je ziet, zo prachtig van kleur en totaal niet schuw.

Koert en Michele gaan nog even naar de supermarkt om wijn te kopen voor vanavond. Onverrichter zake komen ze terug. Dat is ook wat! Er staat volop wijn in de winkel maar achter slot en grendel. Dit in verband met de verkiezingen van morgen. Ook morgen, zondag, mag er geen drank worden verkocht. Vandaag laat Koert zich overbluft wegsturen, maar de volgende dag krijgt hij het toch voor elkaar om illegaal een flesje wijn te scoren!

4 februari 2018
Het is weer vroeg dag deze zondag. Als ik me goed herinner gaan we al om 07.30 op weg naar de Volcán Sierra Negra. We nemen lunchpakketten mee. We rijden ruim een half uur in die bak naar boven en beginnen aan de wandeling. Oh ... wat een pech (maar niet heus!!) we mogen maar klimmen tot 3 kilometer. De laatste kilometers naar boven zijn gesloten vanwege een dreigende uitbarsting. Onze gids voelt al dagen aardschokken. Het is een prachtig wandelpad omhoog. De gids vertelt over de verschillende aardlagen en wijst ons onderweg op de flora en de fauna. Ons eindpunt is de eerste caldera (ketel). De grond van de immense ketel is bedekt met de donkere lavastromen van de uitbarsting van 2005. Als we weer terug zijn bij het vertrekpunt gaan we voldaan aan een picknicktafel zitten om te lunchen. Het is kwart voor twaalf, wat een heerlijke manier om je zondagochtend door te brengen!

‘s Middags staat snorkelen op het programma. Ik heb zo mijn twijfels na mijn vervelende ervaring bij Kicker Rock. We gaan nu niet vanaf een boot maar vanaf een steigertje. Concha de la Perla heet deze prachtige plek met ontzettend helder zwemwater. Het snorkelen gaat meteen goed, ik zie heel veel kleurige vissen en een grote rog. Het hoogtepunt is toch als de instructeur me op een haai wijst. Volkomen roerloos ligt hij daar, hij is zo’n anderhalve meter lang. Dit soort schijnt niet gevaarlijk te zijn, maar ik vind het toch maar eng! Ik blijf het langste in het water. Koert en het Italiaanse stel spelen inmiddels al op de steiger met de zeeleeuwen.

5 februari 2018
Santa Cruz Galápagos

Vandaag zitten we voor de verandering extra vroeg in de boot. Om 06.00 uur varen we af, terug richting Santa Cruz voor onze laatste dag en nacht. Het is een rustige tocht en degenen die niet slapen (ik) genieten van een prachtige zonsopgang.

En ja hoor, daar staat Roberto weer op de steiger. Zelfde procedure, hij houdt een taxi aan en stuurt ons weer op weg naar Las Piedras Blancas. We hebben dezelfde kamer en dat voelt dan toch vertrouwd aan. Er zijn nu wat mensen, gezellig!

‘s Middags onze laatste excursie en wel naar Las Grietas. De taxi komt ons een uur te laat ophalen. Roberto drukt nu zijn snor (!) en stuurt een voortreffelijk Engels sprekende collega op ons af, die zich in alle toonaarden verontschuldigt voor de vertraging.
Las Grietas ligt aan de andere kant van het water en je komt er door een taxiboot te nemen vanaf Puerto Ayora. Las Grietas is een kloof in de aardkorst, waar je in heerlijk fris en super helder water kunt zwemmen. Jammer dat we geen snorkel bij ons hebben. Maar we ontdekken met het blote oog een paar grote felblauwe vissen. We hebben afgesproken dat we pas om half 7 de taxi terug willen, zodat we alle tijd hebben om even een terrasje te pakken en in het plaatsje rond te kijken.
De Galápagos eilanden hebben onze stoutste verwachtingen overtroffen en hebben onbetaalbare herinneringen opgeleverd. We hebben zo’n prachtige dieren gezien. Veel unieke dieren, die nergens anders ter wereld voorkomen en dan ook nog eens zo benaderbaar! We hebben op het strand gelegen zij-aan-zij met zeeleeuwen, gesnorkeld met veelkleurige vissen, roggen, zeeschildpadden en niet te vergeten de haai. We hebben bonte vogels gezien en grote aantallen zwarte zeeleguanen. We hebben de grootste schildpadden ter wereld in het wild zien rondlopen. Ik hoop dat het ons in dit leven gegeven is om nog eens terug te gaan.

6 februari 2018
Transport naar vliegveld Baltra Galápagos
Vlucht Baltra - Quito
Overnachting Hotel Patio Andaluz, Quito (prachtig hotel)

7 februari 2018
Heerlijke ochtend in Quito, we sluiten af met een dansje op de Plaza Granda.
Vlucht Quito-Guayaquil-Amsterdam

8 februari 2018
Home sweet home