Puerto Baquerizo Moreno

30 januari-2 februari 2018

Zoals verwacht wordt het stressen op airport Guayaquil. Ik heb er al slecht van geslapen. Tijdens onze lunch met miss Isabella in Cuenca zag ik meteen dat op de vliegtickets mijn naam verkeerd stond aangegeven: e/v de Jager. Ik maak daar melding van. Met een achteloos gebaar wordt dat weggewoven. No problem, maakt hier niet uit. Natuurlijk maakt dat wel uit en ik had me niet in slaap moeten laten sussen. We zijn ruim op tijd op de luchthaven en na veel overleg en gebel over en weer kan het probleem gelukkig ter plekke opgelost worden. Zonder extra kosten ga ik als Clara Naus de lucht in.

Daar vliegen we dan: op naar de Galápagos eilanden, te beginnen op San Cristóbal Island. De Galápagos eilanden liggen op zo´n duizend kilometer voor de kust van Ecuador. Ze zijn als vulkanische resten uit de zeebodem omhooggestuwd. Het bekendst zijn ze ongetwijfeld doordat Charles Darwin er de inspiratie vond voor zijn evolutietheorie. Doordat de eilanden altijd geïsoleerd zijn geweest van het vasteland en van elkaar is hier duidelijk te zien hoe de verschillende soorten zich hebben aangepast aan de lokale omstandigheden.

We betalen $100 de man op de luchthaven als entreegeld voor het National Park Galápagos. Als alle formaliteiten afgehandeld zijn worden we netjes opgewacht door een vertegenwoordiger van de reisorganisatie die ons in zijn pick-up meeneemt naar het Arena Blanco Eco-hotel aka Hotel California (zie eerder reisverslag).

Na een snelle lunch bezoeken we het Centro de Interpretacion, waar we kennis maken met de ontstaansgeschiedenis van de eilanden. Van daaruit lopen we omhoog naar mirador Cerro Tijeretas. We hopen er de fregatvogel te spotten, maar nee, vandaag niet. We dalen weer af naar beneden naar Playa Mann. Daar ontmoeten we voor het eerst onze nieuwe vrienden, de zeeleeuwen.

Wat meteen opvalt, is dat de dieren zo ongelooflijk tam zijn. Darwin finches komen gezellig op de rand van je bord zitten en als je aan het zwemmen of snorkelen bent komen nieuwsgierige vissen op je af. Kijk vooral goed uit als je aan het wandelen of fotograferen bent. Voor je het weet trap je een zeeleguaan of zeeleeuw op z’n staart. Dat ze zo tam zijn komt niet door gewenning. Integendeel: de dieren hier hebben nog geen tijd gehad om een gen voor mensenvrees te ontwikkelen. De eilanden worden immers pas sinds de koloniale periode in de 16e eeuw door mensen bezocht en bewoond.

31 januari 2018
Vandaag regent het. Om 08.00 worden we opgehaald door een busje, waarin onze Engels sprekende gids Asu, een leuk Argentijns echtpaar met 3 kinderen, het verliefde stelletje uit Guayaquil en wij plaatsnemen. We rijden naar El Junco Crater Lake, het enige zoetwatermeer op de Galápagos eilanden, voorbij omdat het in dichte mist is gehuld. We bezoeken nu eerst Galapaguera, een breeding center voor reuze landschildpadden. Heel interessant met enthousiaste medewerkers. Het wordt warm. We rijden door naar Puerto Chino, een wit zandstrand waar je via een pad kunt komen dat langs de typische Opuntia cactussen leidt. De zeeleeuwen liggen te soezen op het strand en vanaf de lavarotsen heb je een prachtig uitzicht over het eiland. We zien zelfs een zeeschildpad zwemmen in het turkoois gekleurde zeewater. Op de terugweg klimmen we toch omhoog naar het krater meer. Het is een mooie wandeling maar het meer zien we niet. Dat blijft in nevelen gehuld. Na de lunch krijgen we snorkels mee en gaan we samen met het stelletje uit Guayaquil naar Playa La Loberia. Het begint telkens weer zachtjes te regenen en de zee is te woelig om te snorkelen. We vermaken ons echter uitstekend met de zeeleeuwen op het strand.
Bij het avondeten nemen we een heerlijk glas rode wijn. Ik heb moeite om mijn ogen open te houden!

1 februari 2018
We ontbijten weer om 07.00 uur. Als we klaar zijn vertrekken we gewapend met zonnebrandcrème, pet, camera en niet te vergeten veel water naar Scuba Eden, een verhuurbedrijf van duik- en snorkelspullen. Daar worden we voorzien van wetsuits, zwemvliezen en snorkelsets. We lopen naar de haven en gaan aan boord. We zijn met z’n negenen plus 4 instructeurs/bemanningsleden. We varen zo’n half uurtje naar Kicker Rock ook bekend staand onder de (mooiere) Spaanse naam León Dormido. Het wereldvreemde Koreaanse meisje gaat duiken, de rest springt in snorkel outfit het water in. Het water is koud en onrustig. Ik zie Koert al gauw de reddingsboei vastpakken. Dapper zwem ik door om bij de groep te blijven. Het lukt niet. Wat ik ook doe, ik raak steeds verder verwijderd. Ik raak in paniek. Ik zie dat ‘de dikke’ aan boord gehesen wordt. Niet lang daarna steek ik mijn hand op. Ik word onmiddellijk met de boot opgehaald. Een half uur later komt de Duitse vrouw als eerste terug aan boord. Ze gaat zitten, trekt wit weg en gaat over de reling hangen om over te geven. Even later komt Koert. Van hetzelfde laken een pak. Ik schijn niet erg veel gemist te hebben, ze hebben niet zoveel gezien vandaag vanwege de sterke stroming.
Inmiddels wordt de lunch wordt geserveerd. Lekker visje, rijst en sla. De ‘dikke’, de Duitse vrouw en Koert hoeven niet.

‘s Middags leggen we aan bij de prachtige Playa El Manglecito, waar we zwarte pelikanen en rode krabben bestuderen. Later in de middag halen we bij Scuba Eden de digitale beelden van deze geweldige trip op. We slenteren langs de Malecón en pakken een terrasje.