Cuenca 23 januari 2018

De aanleiding om naar Ecuador te reizen is een beetje ingewikkeld. Johnny de Mol speelt daarin zeker een rol zoals Clara in de proloog al vermeldt. Zijn bezoek samen met Frank de Boer aan de Huaorani indianen in het Amazonegebied van Ecuador legt de eerste kiem. Voor onze nog steeds ongebreidelde reislust staat Zuid-Amerika hoog op de verlanglijst. Contact met Bert, een vriend en oud collega in de VS geeft de doorslag. Als gastdocent aan de universiteit in Cuenca heeft hij in het land een groot netwerk opgebouwd.

Isabel, voormalig miss Ecuador behoort tot Bert’s vriendenkring. Ze heeft carrière gemaakt en is tegenwoordig “Gerente General”  van een Travel Agency. We hebben al eerder per e-mail contact met haar gehad over de contouren van ons reisschema. De lunch die Isabel ons aanbiedt is voortreffelijk, we leren weer een andere kant van de Ecuadoraanse keuken kennen. Isabel is een uiterst charmante vrouw die tijdens mijn vragen over de transportmogelijkheden telkens naar haar mobieltje grijpt om her en der informatie in te winnen.

Je hebt 2 soorten van transport in Ecuador: duur en goedkoop. Isabel is  voorstander van het eerste: particulier vervoer voor toeristen. Gemakkelijk, comfortabel en veilig. Maar duur, zeer duur. Er is ook een tweede soort vervoer. Ecuador heeft een zeer groot busnetwerk. Busmaatschappijen die elkaar sterk beconcurreren . Isabel heeft weinig tot geen vertrouwen in het openbaar vervoer. Voor ons Nederlanders, die weliswaar regelmatig mopperen over het openbaar vervoer, is dit vertrouwen toch zeker aanwezig. Kostenoverwegingen zijn natuurlijk niet onbelangrijk .
Ons plan is om vanuit Cuenca naar de kust te gaan. Met privé vervoer zal dit ca € 320 kosten.  Na enig speurwerk komen wij, als we van bussen gebruik maken, uit op zo’n € 25 met z’n tweeën. Gemakkelijke keuze denk je. Isabel heeft echter nog wat argumenten om voor privé vervoer te kiezen. Berovingen, diefstallen en overvallen zijn in het openbaar busvervoer aan de orde van de dag. Claar is hier diep van onder de indruk en duikt nog eens ten overvloede in wat internet hierover te melden heeft. En als je echt op zoek gaat vind je zeker genoeg horror verhalen.

Gisteren hebben we een uitstapje naar de Inca ruïnes in Ingapirca gemaakt. Met gebruik van bussen inclusief overstappen . Geen centje pijn. Je moet wel het een en ander uitzoeken. Vooral in de bochten zouden de chauffeurs iets zachter kunnen rijden.

Donderdag vertrekken we per bus naar Puerta López via Guayaquil. We melden ons weer.