Kunene River Lodge - Kamanjab

+/- 400 km

03 december 2015

Wat een heerlijk verblijf deze lodge! Als je helemaal naar die noordwestelijke uithoek in Namibië reist moet je deze locatie beslist aandoen, prachtig gelegen aan de Kunene River. Aan de overkant van het water ligt Angola. In de rivier zitten krokodillen maar voor de rest is het wild hier tijdens de langdurige vrijheidsoorlog door wederzijdse soldaten afgeknald, just for fun!

Het is een exotisch paradijsje onder de bananenbomen. We slapen in een tenthuisje, twee bedden met klamboes, badkamertje en een fan. Die kan niet genoeg wapperen om ook maar voor enige verkoeling te zorgen. Maar dat maakt niet uit, we zijn na het heerlijke diner op het terras aan het water helemaal uitgeteld en vallen als een blok in slaap.

Ondertussen springen de 'naughty monkeys' (aldus Hillary) op en over ons huisje en rennen krijsend op en neer over de elektriciteitskabels. Als Koert zich even omdraait is z'n boterham weg. Kleine rotzakjes zijn het!

Net aangekomen vraagt Fiordina, de goedlachse receptioniste ons of we donderdag als we weer verder reizen iemand mee willlen nemen naar Opuwo, een plaatsje op zo'n 2 uur rijden vanaf de lodge. Natuurlijk doen we dat. Het is Charlotte de voortreffelijke chef de cuisine die na drie maanden hard weken 9 dagen vakantie heeft gekregen voordat het hoogseizoen weer begint. Men verzekert ons dat de weg heel goed is, alleen in het begin een beetje uitkijken. Naïef als we nog steeds zijn, denken we dat we na zo'n 17 km weer op een geasfalteerde weg zullen komen. No way: 150 km unpaved met omleiding door een riviertje omdat de officiële brug is ingezakt. Gelukkig wijst Charlotte ons precies welk spoor we moeten nemen om door de rivier te geraken.

We zetten Charlotte keurig af bij een chaotisch tankstation in Opuwo. Dit is het meest Afrikaanse stadje dat ik ooit gezien heb. Ik hoor een kakofonie van geluiden en ik zie een enorme wirwar van mensen. De rood ingesmeerde Himba vrouwen staan met blote borsten en baby op de rug gebonden uitgebreid te kletsen met de prachtige Herrera's. De vrouwen van die stam dragen kleurrijke jurken en hebben een muts op het hoofd met horens als van een stier. Wij zijn de enige blanken die komen tanken en we worden bestormd door de Himba vrouwen die ons allerhand prullaria willen verkopen. Koert is inmiddels verdwenen om ergens geld te trekken want je moet cash betalen bij deze pomp. Een vrouwtje met een baby op de arm wil mijn flesje water voor haar baby'tje, dat geef ik haar. Tussendoor lopen hippe jonge meiden met skinny jeans en het onvermijdelijke mobieltje aan het oor.

En de mannen? Degenen die een hesje aan hebben, hebben duidelijk een streepje voor. Zij zijn bijvoorbeeld pompbediende, beveiligingsmedewerker, politieagent of zelfbenoemd bewaker van je auto. De rest hangt maar wat rond bij het tankstation annex supermarkt. Ik word erg zenuwachtig van al deze hectiek en loop als een waakhond rond de Hilux. Voor je het weet wordt je auto leeggeroofd of worden de banden leeggelaten. Brallermann die we een tijdje geleden ontmoet hebben wist hier met smaak over te vertellen. Eindelijk komt Koert terug. Geen geld. De automaat is "out of service". Gelukkig kunnen we met Zuid-Afrikaanse Rand betalen.

En dan begint een ware helletocht. We willen richting Palmwag. We hebben de TomTom en een detailkaart bij de hand en dan nog missen we een cruciale afslag. In het begin hebben we nog niks in de gaten. We rijden weliswaar op een gravelpad maar we kunnen een behoorlijke snelheid maken. Het pad wordt allengs smaller. De ene keer moeten we door een rivierbedding, dan weer over rotsblokken, dan weer door rul zand. Het wordt steeds zenuwslopender maar Koert houdt zijn hoofd koel en de Hilux recht. Uiteindelijk zien we een 4x4 met aanhangwagen staan. We stoppen en duwen de chauffeur onze kaart onder de neus. Gelukkig kan hij ons aanwijzen waar we precies zijn en we concluderen dat we dus echt helemaal verkeerd zitten, we moeten terug. 21 Zware kilometers terug over dat duivelse pad. Ik blijf er verrassend rustig onder. Koert heeft het op de heenweg gered, dan moet de terugweg toch ook lukken. We weten nu welke hindernissen ons te wachten staan. Toch slaken we een diepe zucht van verlichting als we weer bij de gemiste afslag aankomen. Geen wonder dat we verkeerd gereden zijn, die afslag is afgesloten wegens reconstructie! Nu zit er niks anders op dan helemaal terug te rijden naar dat vermaledijde tankstation. Dit geintje heeft ons 2.5 uur gekost.

Palmwag is niet meer haalbaar vóór het donker. Gelukkig hebben we voor vanavond niks gereserveerd. We zetten koers op Kamanjab (237 km - 3.5 uur). De C35 is geasfalteerd, we schieten goed op en rijden tegen half vijf zonder te hoeven zoeken het terrein van Oppi-Koppi Rest Camp op. Een Nederlands/Belgisch koppel is eigenaar van deze locatie. Ze hebben een heerlijk ruime cabin met airco voor ons. Er is een zwembad en een gezellig restaurant. Wat een verademing deze gastvrije ontvangst na een enerverende dag.