Op weg naar Kunene River Lodge en de Himba's

Dinsdag 1 december 2015. Vanwege internetproblemen plaatsen we soms meerdere afleveringen tegelijk!

Deze lodge ligt helemaal op de noord-west punt van Namibië pal aan de Angolese grens. Het eerste stuk van de tocht voert ons langs stadjes met marktjes en er wordt ter plekke eten bereid. Het pruttelt en borrelt en we ontwaren botten met vlees in de pot. Eerlijk gezegd wordt mijn eetlust hierdoor niet echt opgewekt. Maar er zijn ook kramen waarop het fruit prachtig ligt uitgestald. De hele familie zit erbij en het krioelt er ook van de kinderen. Later rijden we langs een langgerekte beek waar vrouwen de was doen, kinderen in het water spelen en geiten komen drinken. We stoppen en vragen of we foto's mogen maken. Er staat een ezelskarretje waarop jerrycans worden gelegd en gevuld met water uit de beek. Het ziet er tamelijk onsmakelijk uit. We zijn er inmiddels achter dat de lokale bevolking het vanzelfsprekend vindt om water uit de rivier te drinken. Als je zo door dit gedeelte van Namibië rijdt, kom je ogen tekort. We rijden richting Ruacana, een grensplaatsje met Angola. Hier houdt de geasfalteerde weg op.

Het begint met een breed grindpad dat zich door een ongelooflijk mooi berglandschap slingert. Het is maar 45 km naar de Kunene River Lodge. Maar deze tocht gaat meer dan 2 uur duren. Hier gaat mijn 4WD training bij Ton Smit in Laren zijn geld opleveren. De weg wordt smaller en kronkelt niet alleen maar er liggen ook rotsblokken op. Tot mijn grote schrik gaan we af en toe zo stijl omhoog dat ik twijfel of we wel boven zullen komen. Erger nog je ziet absoluut niet wat er achter de top ligt. Soms blijkt het pad bovenaan een scherpe bocht te maken. Er is niemand te bekennen. Het is doodstil en het zindert van de hitte. We gaan stijl omlaag en daar ligt een riviertje waar we doorheen moeten. Volgens de safariregels zou de bijrijder uit de auto moeten stappen om te kijken hoe diep het water is. Deze regels zijn echter aan Claar niet besteed en ik moet zelf poolshoogte nemen. Iets verderop staan 2 donkere halfnaakte mannen in de rivier te vissen. Het is een wondermooi landschap en daar staan we dan met onze safari-jeep, echt in de middle of no where te kijken naar onze eerste Himba's, zoals later zal blijken. We nemen deze hindernis en vervolgen onze tocht. Berg op, berg af. Soms veranderen grind en rotsen in rul zand. De Hilux laat zich niet kennen en ik ook niet. Ik ben wel heel dankbaar dat de regen hier niet heeft doorgezet en het pad heeft veranderd in een modderstroom. Het aantal doorwaadbare plaatsen zou snel zijn toegenomen. Na weer een aantal kilometers staan er een paar kinderen langs de weg. De oudste 12 en een paar kleintjes van 5 à 6 jaar. Ze hebben zelf uitgeknipte plaatjes op de grond gelegd als een soort handelswaar. We delen wat snoep uit wat grote opwinding bij de kindjes teweeg brengt. We zorgen voor een eerlijke verdeling. Het oudste meisje toont vol trots haar eigen van allerlei lapjes gemaakt popje. Noekje van onze Juliette zou er een designpop bij zijn. Sinterklaas zou hier ook echt eens wat pakjes moeten brengen. Deze kinderen hebben echt niets. Ja ze hebben elkaar!

Weer een paar kilometers verder staat er een Himba-meisje van naar schatting 16 jaar. Ze is werkelijk prachtig gekleed met kralen en kettingen en een soort jachtuitrusting met veren. En zij is topless zoals bij de Himba's gewoon is. Ze ziet er werkelijk bijzonder mooi uit. Ze is totaal niet verlegen en we mogen haar fotograferen. We hadden al begrepen uit de reisverhalen dat je wel wat geld moet geven.

Uiteindelijk na deze inspannende maar zeer gevarieerde en opwindende rit bereiken we de Kunene Lodge. We weten niet wat we zien. Het is een plaatje. Stel je voor, foto's van een touroperator van exotische bestemmingen of de commercial van het Zwitserleven gevoel.

Maar wij zijn Claartje en Koert in Afrika. We hebben de kookpotten nog niet gezien zoals Kuifje in z'n Afrika avonturen maar ik kan jullie alvast verklappen dat wij woensdagochtend een heel bijzonder bezoek gaan brengen aan een Himba familie.

Anderhalf uur zijn wij alleen met deze familie en zullen we tot in detail horen hoe deze Himba's leven. En we zien ook de kookpotten. Een halfbloed Himba die werkt op de lodge zal onze tolk zijn ...

Ps: Commentaar Claartje

1. De tocht was enger dan Koert beschrijft

2. Ik had nu de coördinaten ingevuld. De TomTom bracht ons tot voor de deur! Alle hulde aan onze Nederlandse gps fabrikant. Let op dit is geen sponsoring!