Ndhovu Safari Lodge

Divundu N/A Mahango Namibië

23-26 november

Na het heerlijke weekend in Kasane gaan we maandag rustig van start in de veronderstelling dat we maar 3 uurtjes hoeven te rijden naar Sangwali. Koert gaat naar de Spar en de tank volgooien en ik neem de route en het programma voor vandaag nog even door. Ik snap niet dat het ons niet eerder is opgevallen maar we hebben in Sangwali niks gereserveerd en we worden vanavond in de Ndhovu Safari Lodge in Divundu verwacht! Dat is dubbel zover dan we gedacht hadden. Het is inmiddels 11.00 uur dus we moeten snel vertrekken. Gelukkig is de weg goed. We zien alleen wat olifanten en vooral veel geiten, koeien en ezels grazen langs de kant en onverhoeds ook oversteken. Dat vergt wel concentratie natuurlijk. De grensformaliteiten Botswana-Namibië verlopen soepeltjes. We worden nog even op ebola gescand en gelukkig goedgekeurd. Onderweg nog een mond- en klauwzeercontrole waar we inmiddels zeer geroutineerd mee hebben leren omgaan!

De laatste kilometers leidt TomTom ons over een breed zandpad dat alsmaar smaller en hobbeliger wordt. Dan zien we plotseling een groot hek met het bord Ndhovu Safari Lodge. Wir haben es wieder geschafft! Het is net vier uur geweest. Wat een prachtige accommodatie! Het grote hoofdgebouw met een rieten dak past prachtig in het landschap. Vanaf het houten terras met ligstoelen en zitjes kunnen we zo over de rivier kijken. Aan de overkant zien we buffels en olifanten. In het water vlak voor onze neus liggen 2 grote groepen nijlpaarden bijna bewegingloos in het water. Af en toe 'loeit' er een, je schrikt je een ongeluk want geluid draagt ver over het water.

We worden naar onze tent gebracht. Dit heeft niks meer met kamperen te maken, dit is pure luxe. De tent staat op een verhoging en heeft een houten vloer. Er staan prachtig schone bedden met witte klamboes. Er is genoeg ruimte om de bagage neer te zetten en achterin hebben we een eigen douche en toilet. Een ventilator zorgt voor wat verkoeling en er staan flesjes water klaar zoals ook muskietenspray. De Hilux staat een stukje achter onze tent en heeft z'n eigen overkapping. Met een verlengsnoer sluiten we de koelkist van onze auto aan op de stroom in onze tent en we vinden dat we wel een koud biertje verdiend hebben.

Om half acht worden we aan het diner verwacht. We weten niet goed wat we moeten verwachten maar het blijkt op de manier van table d'hôte te gaan. De eigenaar Horst, de bedrijfsleiders Monika en Johann en alle gasten zitten aan één lange tafel. De eerste avond zijn we met zo'n 14 personen. Een beetje zenuwachtig kondigt de kokkin aan wat de pot schaft. Voorgerecht, hoofdgerecht, dessert. Deze eerste avond staat steenbok op het menu. Uitzonderlijk lekker. Aan tafel ontwikkelt zich een geanimeerd gesprek, uiteraard zitten er wat zonderlinge figuren tussen - een Engelse haaibaai bijvoorbeeld. But who cares?

Koert heeft speciaal een beetje speling in het programma gehouden. Het bevalt ons hier zó goed dat we besluiten in plaats van twee, drie nachten te blijven. We skippen Gaup, dat vinden toch een beetje een omweg op onze weg naar het Etosha Park. Monika belt voor ons naar een B&B in Grootfontein en we mailen naar Etosha of we een dag eerder kunnen komen. Alles is al vóór 10 uur de volgende ochtend geregeld en bevestigd. We gaan heerlijk 2 volle dagen luieren en ons laten verwennen.

Op dinsdag 24 november zitten we toch al om acht uur aan het ontbijt. De hele dag ligt voor ons. Lekker lezen, even afkoelen in de pool, beetje naar de hippo's kijken. Om 17.00 uur hebben we met Johann een 'sundowner' geregeld, een boottocht op de rivier om wild te spotten en de zon te zien zakken in het prachtige Afrikaanse landschap. Er hebben geen andere gasten ingeschreven, dus Koert en ik gaan met z'n tweetjes met Johann op de boot. Rustig glijden we over de rivier. We zien allerlei vogels en plotseling een krokodil. We zien ook hoe kinderen in het water staan om hun avondeten bij elkaar te vissen. Johann vertelt dat een paar weken geleden een jochie van 11 uit het dorp door zo'n beest opgevreten is! Ik krijg er de rillingen van; plotseling realiseer je je dan hoe wreed de natuur ook kan zijn! We zien impala's, antilopen, buffels en vooral olifanten. Uit het niets komt met donderend geraas en in stofwolken gehuld een grote kudde opduiken om aan de rivier te drinken. De heel kleine babyfantjes worden met zorg omringd door moeders en tantes. Daar komt nog een familie en nog een derde! Ik heb nog nooit zoiets moois gezien. Achter ons de ondergaande zon die de hemel bloedrood kleurt en voor ons het schouwspel van de olifanten! Een avond om nooit te vergeten.

Woensdag de 25e rijden we met onze Hilux een klein parcours in het vlakbij gelegen park op de grens met Botswana. En guess what? Olifanten!

De nieuwe gasten zijn allemaal Duitsers. Het merendeel is echt gezellig, maar natuurlijk zit er ook een Brallermann tussen. Dit woord bestaat niet hoor, maar we vonden het wel toepasselijk voor het gebral van die gast. De Andrewsisters mogen niet onvermeld blijven, twee Duitse zussen, identiek gekleed en met een heel eigenaardig kapsel ...