In an English country garden ...

Maun-Kasane +/- 600 km

20-23 November 2015

Na ons hachelijke avontuur in de Okavango Delta staan we op vrijdagochtend om 07.30 weer fris en fruitig klaar om aan een lange tocht te beginnen. Thuis zag ik er echt tegenop om 600 km op één dag te rijden. Maar nu we de situatie een beetje hebben leren kennen, weet ik dat het goed te doen is. De eerste 300 km voeren ons in een bijna rechte lijn naar het oosten. Op de helft bij Nata slaan we linksaf en rijden loodrecht naar het noorden naar Kasane aan de Chobe river.

We schieten goed op. Er is nauwelijks verkeer op de weg en het landschap is niet echt opwindend. Wat het gezellig maakt zijn al die beesten op en langs de weg. De eerste 300 km zijn dat vooral geiten, koeien, paarden en ezels. We vragen ons echt af wat de bedoeling is van al die ezels. Vandaag kregen we het antwoord van een Zwitserse slager die in de jaren zeventig in Namibië gewerkt heeft. Dat vlees wordt verwerkt in diverse worsten en salami. Gaan we voorlopig even niet kopen!

Na zo'n 2 uur rijden komen we bij een wegversperring waar een politiewagen bij staat. We stoppen en Koert moet zijn rijbewijs laten zien. De vriendelijke agent vraagt of we vlees of vleeswaren bij ons hebben. We zeggen nee, maar moeten toch de koelkist openen. Handig grist Koert een bovenop liggende plastic zak met vleeswaren, boter en kaas weg en zegt: "Kijkt u maar: alleen bier en wijn!" De agent grijnst wat en vindt het oké. Koert sluit de koelkist en als een soort Hans Kazan tovert hij de de plastic zak weer in de kist. Ik heb echt niet gezien hoe hij dat deed! Dan moeten wij met beide voeten in een bakje met een desinfecterende vloeistof stappen. Of we ook andere schoenen bij ons hebben. Ik zeg van niet! Maar hij gelooft mij niet en wijst lachend op mijn slippers. "U heeft vast ook andere schoenen bij u, dit zijn stadschoenen". Een beetje narrig wil ik - gezagsgetrouw als ik ben - mijn koffer open gaan maken. Dan grijpt mijn Hans Kazan weer in: "Hier Claar, hier zijn je schoenen". Hij duwt me zijn sportschoenen in de hand en laat zelf zijn leren schoenen zien. De agent knikt tevreden. Ik wil die Nikes van Koert al aan gaan doen, maar dat hoeft dan ook weer niet. We moeten de zolen even door dat spul halen. Ik lig bijna dubbel van het lachen om die hele vertoning en de agent lacht evenzo hard mee. Hij legt uit dat het om een maatregel gaat om de verspreiding van mond- en klauwzeer tegen te gaan. O, maar dat begrijpen we, dat hebben we in Holland ook wel eens. Koert moet nog door een geul rijden om ook de autobanden te ontsmetten. Breed lachend en zwaaiend nemen we afscheid.

For the record: er zouden geen tankstations op het traject Maun-Kasane zijn. Nou, dat klopt niet meer. Halverwege Maun-Nata is een prachtig nieuw tankstation en ook in Nata kun je tanken en foerageren. Dat je bij tankstations altijd cash moet betalen, blijkt ook niet meer te kloppen. Bots goes digital is de leuze! Misschien dat de situatie in Namibië maandag anders is.

We rijden inmiddels naar het noorden en het wordt tijd voor de lunch. We stoppen bij een parkeerplaats en klappen de achterklep van de auto neer. We trekken onze neus op, wat een rare lucht. Als we om ons heen kijken zien we 20 meter verderop een dode, half opgevreten olifant liggen. Echt geen fris gezicht! Ik smeer snel 2 broodjes en hup de auto in en rijdend eten dan maar. Op deze 300 km zijn het olifanten, giraffen, struisvogels en wrattenzwijnen die denken dat de asfaltweg van hun is.

Tegen half vier bereiken we Kasane en vinden probleemloos Chobe River cottages, ons onderkomen voor de komende drie nachten. Het kleinschalige complex ligt op enkele meters van de rivier. Na het dorre en stoffige landschap onderweg komen we in een klein paradijsje. Een paar lieflijke cottages in een prachtige tropische tuin met zwembad. De Engelse landlady zwaait met stijl de scepter over haar personeel. Ons huisje is heel compleet ingericht en heel gezellig; we voelen ons meteen thuis. De supermarkt is op loopafstand, zoals ook de liquor store! We bellen Dreams Safari en boeken voor zaterdag een sunset river cruise en voor zondag een excursie naar de beroemde Victoria watervallen in Zimbabwe. Helemaal tevreden maken we maar weer eens een flesje wijn open!

Een heerlijke zaterdagochtend 21 november. We ontbijten op ons terrasje buiten, gaan te voet even naar de Spar en dan heerlijk badderen in de pool. Tegen half vier melden we ons bij de boot en dan gaat de tocht beginnen. De trip begint een beetje rustig met wat uitleg over vogels en een leguaan maar even later zien we buffels, gnoes, krokodillen (brrr), nijlpaarden en olifanten en nog eens olifanten. Koert zegt dat hij het idee heeft dat hij in een aflevering van National Geographic - zijn lievelingsprogramma - meespeelt. Hoogtepunt is wel dat een Hippo vlak bij de boot naar boven komt. We zien zijn enorme kop uit het water komen en als hij zijn muil openspert zijn mijn vingers verlamd van de schrik en ik laat dit unieke moment om een foto te maken voorbijgaan.

De cruise eindigt om half zeven met een prachtige Afrikaanse zonsondergang. We worden er helemaal stil van en zijn gelukkig en dankbaar dat we dit mee mogen maken.