THE BIG OP VRIJDAG DE 13e

Het is eigenlijk een beetje crazy in de safari scene om je te focussen op de zogenaamde Big Five. D.w.z als je het luipaard, de leeuw, de neushoorn, de olifant en de buffel hebt gespot kan je dag niet meer stuk. Dat is zwaar overdreven. Giraffen zijn geweldig mooie beesten die onverstoord aan de bladeren van de bomen knabbelen. Niets kan hen hiervan afleiden. Impala's zijn ongelooflijk feeërieke wezens die beeldschoon in groepjes onverstoord hun gang gaan. Ze blijven intussen wel uiterst alert en als ze al sprongetjes maken en dan pijlsnel wegschieten, moet je vertederd glimlachen. Afrikaanse wilde honden zijn behoorlijk grote beesten die zigzaggend rondrennen, zomaar ineens hun behoefte doen en al met al een chaotische indruk maken. Hippo's zijn weer een ander verhaal. Ze staan onbeweeglijk net met hun neus en oren boven het water en blijken niet eens te kunnen zwemmen!

Maar we kunnen het niet helpen, vandaag vrijdag de 13e hebben we ze gezien en ook gefotografeerd. The Big Five!

Om 6 uur 's ochtends zijn we al in het Kruger National Parc. Om 4 uur opgestaan! Maar dan heb je ook wat! Het begint met de buffels. Plotseling steekt een eindeloze rij buffels de weg over. Niet een paar, geen tientallen maar echt honderden. Oud, jong, grote horens, kleine horens, aandoenlijk kleine kalfjes die achter hun moeder aanlopen.

Je kijkt elkaar aan, vrijdagochtend half zeven: je staat niet in een file maar wacht geduldig op een lange rij overstekende buffels!

De volgende ontmoeting is echt ongelooflijk en een groot toeval. Stapvoets rijdend en koedoes en impala's spottend, ontdekt Claar op enkele meters van de weg een luipaard, luilakkend en totaal ontspannen om zich heen kijkend. Een koninklijk dier. Bewonder haar of hem op Clara's Facebook pagina. Ze heeft werkelijk geweldige foto's van dit bijzondere dier gemaakt. Een luipaard spotten is heel moeilijk. Ze vormen als het ware een geheel met de hen omringende bosschages.

Een kilometer verder staan een paar auto's langs de weg. Als geroutineerde spotter weet je: hier is iets te zien. En jawel: leeuwen, 3 mannetjes. We noemen ze die drei Gebrüder. De oudste, althans dat denken we, is een majestueus exemplaar dat fier rondstappend duidelijk maakt dat hij toch de koning der wildernis is. Het waarom van de aanwezigheid van dit leeuwentrio laat zich makkelijk raden. De buffels! Ik weet niet of leeuwen een lievelingskostje hebben, maar een maaltje buffel staat zeker hoog op hun verlanglijst. Liefst jonge kalfjes, maar als het moet ook oude, gehandicapte exemplaren ...

Neushoorns zijn een triest verhaal. Vanwege hun hoorn zijn ze zeer begeerd door stropers. In Azië is gemalen hoorn een remedie tegen allerlei kwalen en naar men zegt potentie verhogend! Er wordt dus grif geld voor betaald. Ze worden helaas steeds zeldzamer. Gelukkig wordt op allerlei manieren getracht deze prachtige dieren te beschermen.

We hebben vandaag en ook de dagen ervoor veel olifanten gezien. Hier in Kruger zijn het prachtige zwarte exemplaren met forse slagtanden, maar ook aandoenlijk kleine baby olifantjes die achter hun moeder aanwaggelen. Het is op het moment in Limpopo ontzettend droog en de dieren zijn voortdurend op zoek naar water.

Tegen drieën in de middag, inmiddels zijn we al 9 uren op pad, rijden we moe maar zeer voldaan op een zandpad moederziel alleen, geen mens in de omgeving te bekennen langzaam richting uitgang. Het is zinderend heet, het zandpad kronkelt langs de Olifant River. Het gaat heuvel op en af. We genieten na van al die prachtige dieren die we hebben gezien en de heerlijke dag die we achter de rug hebben.

Plotseling staat boven op het weggetje dat we net willen oprijden een enorme zwarte olifant met grote fonkelend witte slagtanden. In eerste instantie slaat de blijdschap om ons hart . Wat een pracht exemplaar, wat een geluk! Claar komt bijtijds tot zinnen: Koert, hij klappert met zijn oren en steekt dreigend zijn slurf omhoog. Hij gaat aanvallen! Het enorme beest begint in draf op ons toe te komen. Wij in een kleine witte Kia Rio.... Als een razende schakel ik in z'n achteruit en probeer snel achteruit te rijden. Ik verzeker jullie: ik kan prima achteruit rijden maar niet op een klein kronkelend zandpad dat naar beneden loopt en vóór mij een enorme zwarte olifant die kennelijk uit z'n humeur is. Kreten stijgen op uit het autootje die sterk doen denken aan de ontmoeting met de bavianen in Kaap de Goede Hoop. Ik probeer de auto pijlsnel om te draaien.

We kijken om en gelukkig is de olifant uit het zicht verdwenen. Een geweldig gevoel van opluchting maakt zich van ons meester. We zijn hem kwijt! Maar na bijgekomen te zijn van de emoties, dringt het tot ons door dat deze weg de enige mogelijkheid is om de uitgang te bereiken. We moeten terug!

Met lood in de banden draaien we na enige tijd weer om en beginnen opnieuw de beklimming. Angstig kijken we om ons heen. Ineens zien we hem staan naast de weg, knabbelend aan wat boomblaadjes. Hij is ons allang vergeten. Wij hém niet maar we hebben geen zin om hem op zijn humeurige gedrag aan te spreken.

Ps: alle foto's die we op FB geplaatst hebben zijn door ons zelf gemaakt.