2 november 2014

We worden laat wakker op zondag. Koert verzorgt een lekker ontbijtje op ons terras. Daarna dobberen we heerlijk in de pool en praten wat met Mick en Lisa, die net terug komen van het zondagse koffiebezoek bij vrienden. Even na de middag gaan we naar Cairns, dat is zo'n 10 minuten rijden. Wel aan de linker kant natuurlijk. Gelukkig heeft Koert veel in Zuid-Afrika gereden en zijn we onlangs nog in Schotland geweest, dus dat gaat helemaal goed. We herhalen altijd even: naar rechts is grote bocht, naar links is kleine bocht. Hier spreekt de nitwit zonder rijbewijs!

We parkeren de auto (ja,Jenny op zondag gratis!) en lopen de Esplanade, de boulevard van het stadje op. Wat een gezellige drukte. Voor veel toeristen is Cairns het einde van hun trip langs de oostkust van Australië óf zoals in ons geval het begin van een nieuw avontuur.

Wat de temperatuur betreft: het is onverminderd rond de 30 graden maar met het briesje vanuit de Stille Zuidzee is het gewoon perfect. Cairns ligt aan een lagune en heeft geen strand. Men heeft dit prachtig opgelost met een kunstmatig meer aan de boulevard met overal picknickplaatsen, waar je gratis gebruik kunt maken van gasbarbecues. Er wordt gesport en gespeeld, er zijn schone sanitaire voorzieningen, kortom prachtig.

We bestellen een pitcher bier en genieten van alles wat er om ons heen gebeurt. Natuurlijk zijn er Australische gezinnetjes met oma en opa erbij, maar het zijn vooral de jongelui, de backpackers, die de terrassen bevolken. Zij maken massaal gebruik van de gratis wifi langs de Esplanade, wat de verbinding uiteraard zeer traag maakt.

3 november 2014

Op maandag rijden we via de Captain Cook Highway naar Port Douglas. James Cook zette in 1770 vanaf het Britse schip de Endeavour voor het eerst voet aan wal op dit werelddeel. Port Douglas ligt op zo'n uurtje rijden naar het noorden. We stoppen geregeld om te genieten van het uitzicht. We nemen een kijkje op verschillende beaches en zien dat er op de niet beschermde stranden uitdrukkelijke waarschuwingen staan voor zoutwater krokodillen en agressieve kwallen. Op de beschermde stranden is een net gespannen om dat soort ongewilde gasten tegen te houden. Port Douglas is wat fancier dan Cairns, wat het voor ons meteen ook een stuk minder gezellig maakt. We kijken wat rond, doen wat boodschapjes en rijden weer terug naar huis. Onderweg stoppen we nog even bij een Mc Donalds, néé niet om een hamburgertje te scoren maar om te internetten. Mc Donalds biedt namelijk all over de world gratis wifi aan. De verbinding is ook hier erg traag en er schreeuwen irritante kids in de ballenbak. Het blijft jammer dat we in ons huis geen wifi hebben.

4 november 2014

The Great Barrier Reef

Zou ik een schilder zijn en mijn gevoel over deze dag op doek kunnen uitdrukken, dan werd ik wereldberoemd. Het was een top dag van het begin tot het eind.

Uiteraard zijn we gespannen over hoe het allemaal zal gaan. Ik heb nog nooit gesnorkeld en Koert is ook geen expert. Aan boord krijgen we eerst op hilarische wijze uitleg over de veiligheidsinstructies. Koert number 32 en Clara number 33. Na anderhalf uur varen richting NO gaat de boot voor anker en hijsen we ons in de wet suits. Dat op zich is al een heel gedoe met die klamme lijven. Maar enfin, flippers aan, duikbril op, mondstuk in en ... springen maar.

Het is meteen al geweldig als ik onder water kijk, maar mijn snorkel werkt niet goed, ik krijg sloten zout zeewater binnen. Onze guide is fantastisch, ze wil persé dat we een awesome day hebben en ze gaat zelfs zover dat ze haar snorkel ruilt met de mijne. Het gaat meteen een stuk beter. Wat een pracht daar onder water. Ik vergeet nooit meer die grote geelblauwe vis met zwarte mond (papagaaivis?) die een eind met me mee zwemt en me doordringend aankijkt. En dan het koraal! Ik kan geen woorden verzinnen die recht doen aan die prachtige kleuren en vormen. Ik lig daar in het water en denk: dit is zo mooi, laat het nooit verloren gaan. Ik heb meteen vrede met die extra $ 20,00 p.p. die we aan boord nog moesten betalen als een soort van extra belasting. Laat ze het vooral besteden om het koraalrif in stand te houden en hun best doen om wat door menselijke fouten vernietigd is, weer aan te laten groeien.

O ja, Koert is er ook nog bij natuurlijk! Koert heeft op het dek kennis gemaakt met Tango Tilly en haar zoon Crocodile Dundee. We hebben ze die namen gegeven omdat we de hele dag met hun opgetrokken zijn en absoluut niet weten hoe ze heten. De zoon is van beroep krokodillenjager (!) en hij en ook Tilly hebben veel van de wereld gezien. Zij wil nog graag eens naar Zuid-Amerika en het lijkt haar geweldig om ons daar dan weer te ontmoeten en samen de tango te dansen!

Naast Koert, mij en Tilly is er nog een ouder echtpaar aan boord en een oudere heer, een Pakistaan. De rest van de ongeveer 50 opvarenden zijn jongelui. De Pakistaan draagt een bril en vraagt bij de briefing of er ook speciale duikbrillen voor brildragers zijn. Die zijn er dus gewoon. Koert neemt er ook een met sterkte -1.5 . Dan zegt die Pakistaan tegen degene die de brillen uitdeelt, dat hij dubbelfocus heeft, waarop het bemanningslid droog reageert met: were you planning to read a book under water, mate?

We blijven anderhalf uur in het water en dan is het etenstijd en moeten we terug aan boord. Het is een eenvoudige lunch met wat broodjes, salade en fruit. De backpackers krijgen wel even te horen dat ze hun bord niet mogen overladen en pas voor een tweede keer mogen gaan als daartoe het sein gegeven wordt! Deze maatregel zal zeker niet voor niets zijn.

Na een uurtje gaan we weer voor een tweede dip. Ik heb een nieuwe snorkel gekregen en het gaat fantastisch! Op de boot zitten niet alleen snorkelaars maar ook heel veel duikers, van beginners tot mensen met brevet. Als ik die pracht en praal onder me zie krijg ik spontaan zin om duiklessen te gaan nemen. Als de euforie later wat afzakt, bedenk ik dat ik dat toch maar uit m'n hoofd moet laten, maar als ik jonger was ...

Koert aarzelt even over een tweede duik, de Pakistaan en het echtpaar blijven ook aan boord, maar gelukkig zie ik hem even later toch in het water springen en we hebben samen de mooiste dag van ons leven. What about your weddingday, wordt er gevraagd. Hè wat flauw, niet alles zo letterlijk nemen wat ik vertel!

Na anderhalf uur, we hebben zelf bijna vinnen, gaan we weer aan boord en zetten weer koers naar Cairns. Het begint zachtjes te regenen, maar het deert ons niet, we blijven aan dek zitten nagenieten van deze geweldige ervaring.

In Cairns in de Rattles Hum, onze pub, onder het genot van een pitcher xxxx Gold en heerlijk gekruide chickenwings praten we nog lang na over deze fantastische dag. We gaan op onze weg naar Sydney zeker nog eens zo'n trip maken.