Bali's eigenaardigheden

Het verkeer op Bali is wellicht nog drukker en chaotischer dan in Hanoi. Het is een mixture van door elkaar krioelende motorfietsen, vrachtwagens, busjes en personenauto's. Des te vreemder is het dat er op Bali geen snelheidsbeperking is, zoals Manek al vertelde toen hij ons ophaalde van het vliegveld en ons met een noodgang naar Aquaria bracht.

We geloofden hem niet maar de afgelopen dagen hoorden we het meer toen we het eiland per auto met chauffeur hebben verkend. Nergens heb ik ook maar in de verste verte een bord kunnen ontwaren waarop een snelheidsaanduiding stond. Op mijn vraag of er dan misschien toch snelheidscontroles waren stuitte die vraag op groot onbegrip.

De politie op Bali is nagenoeg onzichtbaar. Zelfs als er een verkeersongeluk gebeurt, als er tenminste geen doden te betreuren zijn, wordt er geen geen politie gewaarschuwd. Dat kan alleen maar tot ongewilde complicaties leiden. Erger nog, als de politie er een project van gaat maken, zoals mijn zegsman dat uitdrukt, wordt het een kostbare zaak. Balinezen zien politieagenten het liefst op het politiebureau zodat ze er weinig last van hebben. De grote plagen in Indonesië en ook op Bali zijn corruptie, nepotisme en de onverschilligheid van de overheid.

Balinezen vinden het verzekeren van hun auto ook veel te kostbaar dat is kennelijk ook niet verplicht. Na dit soort verhalen zit je toch wat ongemakkelijker in de auto. Het openbaar vervoer is op Bali enige tijd geleden afgeschaft. Schoolgaande kinderen moeten zelf op school zien te komen omdat de ouders moeten werken en geen tijd hebben. En dus nemen ze de scooter. Met eigen ogen hebben we kunnen zien dat kinderen van 10, 12 jaar met een grote helm, dat dan weer wel, in hun schooluniform op hun scooter door het verkeer razen. Stel je voor onze kleinkinderen als Igoné, Roosje en Floris zelfstandig op een grotemensen scooter naar school, hun hoofdjes net boven het stuur uitstekend....

Uw reporter vanuit Candidasa

Koert