Hoa Lu en Tam Coc

Maandag 20 oktober 2014

Rond half 9 worden we met een touringcar voor zo'n 25 personen bij ons appartement opgehaald voor een dagtocht naar Hoa Lu en Tam Coc. Wij zijn de laatste passagiers die instappen. Men heeft voor ons de front seats rechts vrij gehouden, wat niet persé een voordeel is want je zit wat hoger waardoor je minder beenlengte hebt. Dat is niet zo comfortabel op dit hobbelige traject van zo'n 2 uur. Bovendien kunnen we rechtstreeks op de weg en op de chauffeur kijken. Diverse malen sla ik mijn handen voor mijn ogen en slaak gesmoorde kreten bij netelige verkeerssituaties. Koert vindt dat wat overdreven van mij maar wordt toch ook kregelig als de chauffeur voor de zoveelste keer iets op z'n cellphone gaat googelen. Ook telefoneert hij geregeld, wat ook niet oké is met de verantwoordelijkheid voor 25 personen, maar hij belt in ieder geval handsfree. Halverwege wordt nog gestopt bij zo'n heel grote pleisterplaats die speciaal bedoeld is voor toeristen. Als je daar iets koopt krijgt de gids van zo'n bus een bepaald percentage van het aankoopbedrag.

Onze gids is deze keer zeker niet van het kaliber Phong. Hij spreekt wel Engels maar met zo'n hoge en rare uithalen dat het heel vermoeiend is om naar hem te luisteren. Het gezelschap bestaat o.a. uit Fransen, Britten, Filipijnen en een gezinnetje uit Qatar.

Na zo'n twee uur hebben we onze eerste bestemming bereikt. Hoa Lu, gelegen op 100 km ten zuiden van Hanoi, was de hoofdstad van Vietnam onder de Dinh en de Le-dynastieën tussen 968 en 1009. Koning Dinh Tien Hoang heeft destijds gekozen voor Hoa Lu als hoofdstad vanwege de strategische ligging. De stad is omringd door ruige krijtsteenrotsen en rivieren die een natuurlijke barrière tegen tegenstanders vormden. Dit gebied staat bekend als één van de mooiste van Vietnam en wordt ook wel het Halong Bay van het vasteland genoemd.

De oude citadel bestaat niet meer maar Yen Ngua Mountain biedt een schilderachtig decor voor twee overgebleven tempels. De Dinh Tien Hoang is gewijd aan de Dinh dynastie en je ziet er de koninklijke troon op een stenen sokkel. Binnen zijn bronzen klokken en een standbeeld van keizer Dinh Tien Hoang met zijn drie zonen.

De tweede tempel is gewijd aan monarch Le Dai Hanh. Je vindt er de bekende dingen zoals een gong, kandelaars en wapens met een standbeeld van de koning in het midden, zijn koningin aan de rechterkant en hun zoon aan de linkerkant. Overal ruik je de geur van wierook. Want ook al zijn dit musea, men bidt en offert er nog actief. In een bescheiden vertrek wordt een deel van de opgravingen van de stadsmuur uit de 10e eeuw getoond.

De zijpoorten om de tempel te betreden zijn bewust heel laag gebouwd, zodat iedereen vanzelf zijn hoofd moest buigen om de hoogheden tegemoet te treden.Het is geschiedkundig natuurlijk een belangrijke plaats voor Vietnam maar als toerist zeg ik: er zijn mooiere pagodes!

Wij rijden via provinciale wegen naar Tam Coc, een prachtige route door de delta van de Rode Rivier langs rijstvelden met op de achtergrond die prachtige bergketen. Er gebeurt hier van alles op straat. Het is oogsttijd voor de rijst en die ligt overal op straat te drogen. Voor de huizen, op de straten en op de bruggen. We zien vooral vrouwen en kinderen bezig met een houten hark om de rijst te keren. Dat er af en toe een wiel van een auto of een scooter doorheen rijdt, maakt blijkbaar niet uit.

Na een uitgebreid lunchbuffet gaan we door naar het hoogtepunt van deze trip ... Tam Coc! Dit is echt een belevenis. We stappen met z'n tweeën in een bootje en worden door een Vietnamese over een rivier door een sprookjesachtig landschap vervoerd. Een tocht van 2 uur tussen rijstvelden en onwaarschijnlijk mooie rotsformaties, onder natuurlijke grotten door, die in duizenden jaren uitgeslepen zijn door de rivier. Werkelijk heel indrukwekkend.

Wat ons ook ontzag inboezemt zijn de roeisters, want het zijn voornamelijk vrouwen die dit zware werk doen. Zij roeien met hun voeten! Zulk een behendigheid heb ik nog nooit gezien. Ik heb er foto's van. Onze roeister spreekt wat Engels en zo komen we te weten dat zij deze tocht van twee uur 1x per dag maakt (gelukkig maar). Dit 10 dagen achter elkaar en dan heeft ze een dag vrij. Natuurlijk zijn we niet alleen op die rivier, natuurlijk komen er bootjes langszij varen met opdringerige verkoopsters. We kopen een blikje drinken voor onze roeister en kopen foto's die van ons zijn gemaakt. Toeristisch ja, maar een onvergetelijke ervaring.

Vanuit de boot stappen we op de fiets voor een tochtje van 5 km in de landelijke omgeving. Je ziet overal karbouwen, eenden en ander loslopend kleinvee. Overal ligt rijst te drogen. Het is een vlak parcours, er wordt niet snel gefietst, onze fietsen doen het goed, het is niet al te warm ... we willen best nog wat langer fietsen, maar we moeten helaas terug naar de bus.

Om 19.00 uur zijn we terug bij ons appartement. Bij de bakker kopen we een stokbrood en een quiche Lorraine, want we zijn te moe om nog uit te gaan eten.

Morgen maar weer wat rustiger aan doen.