Halong Bay

World of 7 New Wonders

Vrijdag 17 en zaterdag 18 oktober 2014

Om 08.00 sharp staan we met ons reiskoffertje beneden. Bij de ingang van de poort zien we onze gids al staan met z'n mobiel in de aanslag. Hij blij en wij blij dat we elkaar gevonden hebben. Men is duidelijk niet gewend om mensen bij privé adressen op te halen. De meeste toeristen verblijven natuurlijk in een hotel. Het comfortabele transportbusje staat om de hoek geparkeerd en wij zijn de eersten die opgehaald worden.

We rijden richting Old Quarter waar we de rest van de gasten oppikken. Uiteindelijk zijn we met 10 personen. Naast Koert en mij bestaat dit bonte gezelschap uit 1 jongen uit Zweden, 2 Amerikaanse broers, 2 Chileense meisjes en 3 Aziatische vriendinnen, waarvan er een uit Vietnam komt en de andere twee zijn uit Hongkong op bezoek. Onze gids spreekt goed Engels. Zijn naam is Phong wat 'wind' betekent, een zeer toepasselijke naam want het is een energieke jongeman. Ik heb zelden 2 zulke onbehouwen Amerikanen meegemaakt. Nog te beroerd om goede morgen te zeggen, wat erg on-Amerikaans is. De Chileense meisjes zijn rustig maar blijken echt geen doetjes te zijn als het erover gaat of de drankjes aan boord bij de prijs inbegrepen zijn of niet. De drie Aziatische dames hebben duidelijk lol met elkaar en zijn ondertussen druk met hun mobiel in de weer. De Zweed is gewoon Zweed.

Het is zo'n 4 uur rijden naar Halong Bay. Het traject is beslist niet spectaculair te noemen. Wat rijstvelden, wat provinciestadjes die er beslist niet armoedig uitzien, maar je ziet vooral ook veel industrie. Ha Long Bay (op z'n Vietnamees gespeld) ligt in het noordwesten van Vietnam aan de golf van Tonkin, een grote zee tussen Vietnam en China. Deze golf is historisch van belang vanwege het duikboot incident, dat de Verenigde Staten in de zo onfortuinlijk verlopen Vietnamoorlog verwikkelde.

Onderweg wordt nog een keertje gestopt en we zijn rond 12.00 in de haven van Halong Bay. Als vanzelf worden we naar een motorsloep geleid (zwemvesten aan) die ons naar de Veolia brengt, zeker niet het mooiste schip in de baai maar ook zeker niet het minste. Voor de bagage wordt gezorgd. Hoe schattig, de crew staat ons een warm welkom toe te zwaaien vanaf het dek. Tijdens het welkomstdrankje in de eetzaal krijgen we de sleutel van onze honeymoon cabin. We zijn aangenaam verrast als we onze hut binnen gaan. Op het bed is van bloemblaadjes een mooi hart gemaakt en in het midden daarvan staat een fles wijn met twee glazen. Dat is aan ons wel besteed! Even opfrissen en dan worden we in de eetzaal verwacht voor de lunch. We zitten met z'n tienen aan één lange tafel. Het eten is voortreffelijk en we raken in gesprek met Stephen de Zweed, een aardige vent die veel in Azië gereisd heeft.

Onze hut heeft een balkonnetje en het uitzicht is prachtig. We kijken uit op vreemd gevormde rotsen die uit de zee rijzen. Deze kalkstenen eilandjes zien er samen met de vele vissersboten (en cruiseschepen) die er tussendoor varen schitterend uit. Een aantal van deze rotseilandjes hebben grotten, waar je met een bootje naar toe kunt varen. Sommige eilanden zijn bewoond maar de meeste zijn niet of nauwelijks aangetast. Halong Bay staat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO en wordt door velen genoemd als één van de zeven natuurwonderen.

Phong heeft de wind er goed onder. Niks luieren in de uitnodigende ligstoelen op het bovendek, hup allemaal aan de bak voor een kajaktocht langs 'floating village', een drijvend dorp van zo'n 700 inwoners waar al generaties lang mensen wonen die van de visvangst leven. Je hoeft niet persé te kajakken natuurlijk. Ik vind het dapper dat Koert met Stephen de Zweed in zo'n bootje stapt. Ik stap met de 3 Aziatische dames in een authentiek bamboe bootje, met achterop een Vietnamese uit het drijvende dorp die rechtopstaand met één roeispaan de boot voortbeweegt. Het is een prachtige tocht langs al die drijvende bootjes en hutjes, laverend tussen de rotsformaties. Het is niet moeilijk om met de dames te communiceren. Ze zijn heel open en met wat Engels en heel veel handen- en voetenwerk komen we een heel eind. We hebben met z'n vieren heel veel lol en zijn onafscheidelijk tot het einde van de cruise de volgende dag.

Terug aan boord staat een glaasje wijn klaar met wat hapjes. Vervolgens is het omkleden geblazen en hup weer op die sloep naar een strandje om te zwemmen. Op die rotsen daar zien we aapjes rondspringen. Gelukkig komen ze niet te dicht bij (zie YouTube apenstreken met Clara en Koert)!

Het is snel donker en we gaan terug naar de Veolia om te genieten van een heerlijk diner. We zitten bij de Aziatische dames aan tafel. Wat is dat fijn, ze vertellen ons wát we eten en doen voor hóe we het moeten eten. We raken al aardig bedreven in het eten met stokjes. Er zijn nog wat activiteiten gepland voor de avond maar iedereen is doodop en we gaan op tijd naar bed want ... de volgende ochtend om 07.15 worden we aan de ontbijttafel verwacht...

Tussendoor moet ik nog even kwijt dat de bemanning van de Veolia, zo ook onze gids Phong evenals de Aziatische dames, ontzettend beleefd en vooral ook behulpzaam zijn voor ons als senioren. Ze zien er echt constant op toe dat het ons aan niets ontbreekt en bieden letterlijk een helpende hand bij het uitstappen en overstappen of welke fysieke inspanning dan ook. Ik moet er wel aan wennen hoor, maar het voelt prettig.

Na het ontbijt varen we met de sloep naar weer een ander eiland om een grot te gaan bezichtigen, de Hang Sung Sot. Daar is het erg druk. Het lijkt wel of iedereen om 08.30 in die grot moet zijn. Koert, die na zijn ongeval op Cuba (Achillespees afgescheurd) gezworen heeft nooit meer een grot te zullen betreden, gaat toch gewoon mee. Phong doet zijn best om ons in de rotspartijen verschillende dieren te laten herkennen. We moeten iedere keer raden en zeggen wat we zien ... een olifant, een struisvogel, een draak en dan horen we een van de Amerikaanse broers heel droog achter ons zeggen ... 'I just see a bunch of rocks' !

Terug op de Veolia krijgen we kookles. Op het zonnedek onder een luifel staan de ingrediënten klaar om Vietnamese loempia's te maken. We kneden gehakt, ui, heel fijne noedels en eieren door elkaar en wikkelen dat mengsel in nette porties in rijstpapier. De loempiaatjes zullen bij de lunch geserveerd worden.

Terwijl we wachten op de afsluitende lunch wordt een verkleedkist tevoorschijn gehaald met traditionele kleding uit de tijd van de keizers. Rode gewaden en hoofdtooien voor de dames en goudgeel voor de heren. Er zijn ook van die puntige sloffen bij. Het is werkelijk hilarisch, je snapt weer waarom kinderen verkleedpartijtjes zo leuk vinden.Na de lunch meren we af en gaan in de bus op weg naar huis. Tegen zessen zijn we terug in Hanoi. Wat een geweldige ervaring was dit!

Zondag 19 oktober

Lazy Sunday. We zijn nog wel de stad in geweest en hebben tickets gekocht voor een dagprogramma voor morgen maandag 20 oktober. We gaan het platte land verkennen, onder andere ook per fiets! Ik ben benieuwd. Om 08.25 staat de bus weer voor de deur! Tot zover voor nu!