claradejager.reismee.nl

Wonen in Hout Bay

Waarom gaat de tijd toch zoveel sneller naarmate je ouder wordt? Erwin, ik weet dat je Koert een boek met die titel cadeau gedaan hebt en ik ga het dan ook beslist lezen als we weer thuis zijn! Ik heb hier 's avonds genoeg tijd om mijn social media bij te houden. Op Facebook en Hyves lees ik dan dat veel van mijn ex-studenten op maandag al beginnen te smachten naar het komende weekend. Koert en ik daarentegen komen tijd te kort!

Zondag zijn we naar Kirstenbosch geweest, een kwartiertje rijden vanuit Hout Bay. Het was prachtig weer, 27°  in de zon. Kirstenbosch is de oudste en grootste botanische tuin van Zuid-Afrika. Het gebied is meer dan 5 vierkante kilometer groot. Slechts een klein gedeelte daarvan is gecultiveerd. We hebben een mooie trail gelopen en genoten van de weelderige bloemen en de prachtige natuur. De Capetonians ‘vieren' echt hun weekend. Hele families met picknickmanden en gekoelde flessen wijn zoeken een plekje onder de bomen op de grote grasvelden. Heel relaxed allemaal.

Maandag en dinsdag half bewolkt met af en toe een bui. Koert had afspraken, ik heb het appartement een beetje schoongemaakt en een wasje gedraaid en dan .... lekker uitwaaien op het strand met mezelf. Wat gelezen en een cryptogrammetje.

In de middag waren we voor een aperitief uitgenodigd bij Gerrie en Anita, onze buren (en verhuurders). Heel gezellig.

's Avonds kijken we het journaal op BVN, dan zijn we weer helemaal op de hoogte van de capriolen van Geert Wilders en zo. Daarna wordt Mad Men opgezet. Maffe serie!

Woensdagochtend naar Kaapstad. Eerst een afspraak bij het Gold of Africa Museum in Strand Straat.  http://www.goldofafrica.com/  Toen we weer buiten kwamen, keken we naar de Tafelberg... kán het of kan het niet? Dat klinkt dramatisch, maar je moet echt goed naar die berg kijken en de weersberichten in de gaten houden. Natuurlijk is het een toeristisch trekpleister, maar ik kan toch niet 2 keer in Kaapstad geweest zijn en níet op die Tafelberg ....? We zijn met de kabelbaan naar boven gegaan en hadden het mooiste uitzicht van de wereld! We hebben daar de Klipspringer Walk gelopen (45 min). Easy walking want die berg heet niet voor niets Tafelberg. Hij is bovenop zo vlak als wat. Op het laatste stukje terug naar de kabelbaan, kwamen de wolken aanzetten en je had nul zicht meer. Je krijgt dan dat onbestemde gevoel in je maag dat je op de Zugspitze ook hebt als je de grond onder je voeten niet goed meer ziet. Nicole en Mireille weten beslist wat ik bedoel. Terug in de gondel moest dan ook een mevrouw danig over de nek!

Beneden was het nog schitterend weer. We zijn teruggereden naar Hout Bay via de kustroute langs Camps Bay. Camps Bay is het Saint Tropez van de Kaap. We zaten aan de prachtige boulevard met palmen heerlijk te lunchen en wie komt daar langs lopen met zijn (nieuwe?) vriendje? Op Koert z'n ‘hallo', groette hij ons minzaam. (Deze vraag is voor de fervente Story en Privélezers).

‘Thuis' hebben we nog lekker op het balkon gezeten. Het balkon ligt op het zuid-westen, dus vanaf later in de ochtend volop in de zon!  O ja, de zon gaat nu rond half acht onder.

Whale watching

Zaterdag.... Weekend... Vroeg op (half zeven). Op weg naar Hermanus. Koert was er al een keer eerder geweest maar in mei hebben we Hermanus niet bezocht omdat de walvissen - want daar gaat het om in Hermanus - er dan niet zijn. Ze zijn er van juni tot november. Volgens het WWF behoort de Walker Bay in Hermanus tot de top 10 om walvissen te spotten.

Natuurlijk rijden we de kustweg. We stoppen af en toe om van het mooie uitzicht te genieten. Zo ook net achter Muizenberg. Er staan veel auto's ... we denken: walvissen... stoppen...

We stappen uit en wat zich daar afspeelt zijn echt surrealistische, kafkaiaanse taferelen. Prachtig strand met de ochtendzon, flarden mist die opstijgen uit de Atlantische Oceaan, vissers die handmatig hun netten binnenhalen... en dan lopen er mensen met aluminiumfolie dekens. Er zijn reddingswerkers en er staat een stille groep om een slachtoffer heen. Men probeert de man te reanimeren... lukt echt niet. Twee meter verderop vangen de vissers een HAAI! Wat een plezier met elkaar. Ze slaan elkaar op de schouders en doen hun best om die haai weer terug in zee te krijgen.... Ondertussen ligt daar die man dood te gaan. Hij gaat dood.. de haai wordt gered... die zwemt vrolijk de oceaan in.

Nou, dat is toch een heftig begin van je zaterdagochtend. Rond lunchtijd zijn we in Hermanus. Wat een schattig dorpje... maar heeft weinig meer met Afrika te maken. Je waant je in Zuid-Europa. Evengoed... heerlijke lunch daar en toen.. whale watching! En ja hoor, ze kwamen.. die whales... Ik ben er zo van onder de indruk, het zijn zo'n reusachtige dieren. Men heeft in Hermanus een officiële 'whale-crier' aangesteld, die kondigt aan dat er walvissen zijn. Ja... en dat deed hij vanmiddag.

Een dag met 4 sterren!

Eerste impressies

10-11-12 oktober 2010

We hebben een rustige vlucht gehad, zelfs zó relaxed dat ik maar 1 pilletje heb ingenomen op 11.5 uur vliegen! Misschien toch ooit zonder pilletje?

We landden om ongeveer 22.00 uur. De douane en de auto ophalen bij het verhuurbedrijf neemt toch altijd wat tijd in beslag. Hout Bay ligt op 30 km van het vliegveld van Kaapstad. Die weg hebben we vaker gereden maar bij voorkeur bij daglicht! Het is een kronkelige weg dwars door de bergen, aardedonker en dan ook nog links rijden! Koert keek er dan ook terecht tegenop, maar het is allemaal goed gegaan. Om 23.30 meldde de tom-tom: bestemming bereikt!

Onze Lobeco girls Gerry en Anita lieten ons binnen. Het appartement is in één woord schitterend, misschien nog wel mooier dan we in onze herinnering hadden. Glaasje wijn en heerlijk gaan slapen.

Maandagochtend: regen en zo'n 18 graden! 't Is toch of de duvel ermee speelt.... de afgelopen twee weken is het schitterend weer geweest hier (zon en 24 graden). De vooruitzichten voor de komende twee weken zijn niet zo best: wisselvallig en temperaturen tussen 16-20 graden.Nou ja, vaak vergissen die weerlui zich, toch? Bovendien, áls de zon doorkomt, is het meteen heel lekker buiten. De blanke Afrikaners hebben de shorts al aan, de zwarte Afrikaan daarentegen heeft de ijsmuts nog diep over z'n oren getrokken.

Het uitzicht vanuit het appartement is geweldig. Je ziet de bergen rondom en een stuk van de Atlantische Oceaan met de branding en het strand. Inonze straat zijn allemaal restaurantjes (o.a. Italiaans, Japans, Indian, Ocean Basket) en winkeltjes (kapper, reisbureau, laundry etc.) Een goed gesorteerde supermarkt is 200 meter lopen en een klein winkelcentrum ietsje verderop, allemaal gemakkelijk lopend te bereiken. Nee, in dit buurtje heb je er echt geen idee van dat je in Zuid-Afrika bent. Het is een beetje een combinatie tussen de gecultiveerde Zuid-Franse en de wat rommelige Spaanse kust. Ik vind het echt leuk dat het hier zo levendig is en dat je vanaf het balkon veel te kijken hebt.

Koert is zijn afspraken aan het maken c.q. bevestigen. Woensdag is er een eerste afspraak in Stellenbosch. Kortom, hier gaat alles meer dan uitstekend. Koert heeft een Zuid-Afrikaanse simkaart gekocht. Deze is in MIJN simlock vrije gsm geplaatst. Voor de mensen die mijn gsm-nummer hebben: ik ben dus tot half november NIET op mijn nummerte bereiken.

Vandaag (dinsdag) had Koert een afspraak bij tandarts Ivonne Meier. Ik ben daar in mei zeer naar tevredenheid geholpen ben. Koert onderging een wortelkanaal behandeling en er is inmiddels al een noodkroon geplaatst. Hij heeft nog 2 vervolgafspraken staan.

We hebben ons voorgenomen om iedere dag minimaal 1 uur te gaan wandelen. Vandaag dus helemaal over het strand naar de haven van Hout Bay gelopen. Daar heerlijk ‘rondgeNEUSD' in de diverse VISwinkels. Er lag trouwens een grote dode bruinvis op het strand. Ik dacht dat het een zeehond was, maar ik durfde niet zo goed te kijken..... Wat ook grappig is... gisteren zagen we een heleboel kleine groene vlaggetjes op het strand staan. Raar... maar verder geen aandacht aan geschonken. Vandaag werd ons duidelijk dat het om een milieuproject van Hout Bay gaat. Er worden op het strand heel veel honden uit gelaten. Als die dan hun behoefte hebben gedaan, steek je "near the poo" een vlaggetje. Een ‘drollenvanger' komt dat dan ophalen. Kun je je voorstellen? Je kunt toch zelf wel de rotzooi van je hond opruimen? Aan de andere kant... één iemand heeft toch weer werk. Maar... het zal je beroep maar zijn!


Op de terugweg via "Checkers", de supermarkt vlakbij ons appartement, bemerkte ik trouwens dat we echt wel in Afrika zijn. Onder de bomen bij de parkeerplaats bivakkeren namelijk hele groepen zwarte mensen. Ik had dat gisteren niet in de gaten... het regende immers zo... vandaag hingen de slaapzakken en dekens te drogen in de zon. De mensen zitten daar op kratjes en houden zich warm bij een vuurtje in zo'n blikken vat.... Er staan twee groentestalletjes. Houdt de opbrengst daarvan al die mensen aan het eten? Wij kopen er voortaan in ieder geval groente en fruit...

We gaannu live op CNN kijken naar de redding van de Chileense mijnwerkers. Morgen dan naar Stellenbosch!

EINDE MEIVAKANTIE

Wat een avontuur hè, met die apen! Ik wist niet dat ik zo hard kon gillen!

Vandaag weer een inspirerende dag. Wij hebben van 09.00 tot 16.00 met gids diverse projecten in de verschillende townships bezocht. Geen commerciële tour, we kwamen bij de mensen 'thuis'. Het ergste vond ik het onderkomen van Nelly, een alleenstaande moeder met 3 kinderen. Ze huurt in die township ACHTER een windy house (relatief beter, van steen en staat van de grond af) een zogenaamde 'shack'. Dat is zo verschrikkelijk armoedig. Een onderkomen van 2 bij 2.5, een bed + extra matras, kookplaatje en een gammele tv. Haar grootste probleem zijn de ratten! Ze heeft geen wc. Alleen als de huiseigenaren thuis zijn, kan ze daar gebruik maken van de sanitaire voorzieningen. Meer dan verschrikkelijk. Ze betaalt daar 35 Euro per maand voor! Maar ze moet wel. Zonder de bescherming van een man kan zij niet overleven. Verkrachting is aan de orde van de dag.

Ik ben zo ongelooflijk blij dat ik weer thuis ben! Mireille, jij schreef op de heenreis nog.... 'er is geen vliegtuig neergestort, dus je zult wel aangekomen zijn'!En Melanie, helemaal goed dat je schreef: 'kijk maar niet naar het nieuws'. Natuurlijk wél de hele dag naar het nieuws gekeken. Ik werd er kotsmisselijk van. Ik zat donderdagnacht op de wc te janken... ik kán het niet.. ik kán niet in een vliegtuig.... Half pilletje. Vrijdagochtend alleen maar kotsen (Nicole en Mireille kennen dat) .... Pilletje.. De boel ingepakt. Nog weer een project bekeken (!) én onze eventuele accommodatie voor oktober! Het was ook zo jammer dat we nu geen rechtstreekse vlucht hadden. Eerst van Kaapstad naar Jo'burg. Weer drie uur wachten (op het laatste moment nog bijna de verkeerde gate) en om middernacht naar Amsterdam. Iedereen in dat vliegtuig slaapt als we over Tripoli vliegen. Ik niet natuurlijk, ik moet opletten... ik ben zo blij dat we dan boven Griekenland (bestaat dat land nog?) vliegen, Italië, de Alpen en gewoon naar HUIS.

Ik was blij met iedere reactie van jullie. Dank je wel daarvoor.

Ik ga Reismee in juli/augustus in de USA ook weer proberen bij te houden. Ik doe dat eigenlijk alleen voor mezelf. Ik wil daarom ook heel duidelijk benadrukken dat jullie echt niet na ieder verhaal hoeven te reageren. En zeker niet om over ONZE reis te praten. Laat vooral ook horen wat JULLIE doen, bezig houdt en gebruik de site om met elkaar te communiceren.

Heel veel liefs voor allemaal,

mama, oma, zus, schoonzus, tante en vriendin

Claartje

P.S..... die apen...

Apenstreken

Op dinsdag 11 mei 2010 gaan we vanuit Hout Bay op weg naar Cape Point, het uiterste puntje van het Kaaps schiereiland. Eerst lekker rustig bij Boulders pinguïns bekeken en toen door naar Kaap de Goede Hoop. In 1488 kreeg deze plek de naam Cabo Tormentosos (Kaap der stormen) van de Portugees Diaz. Later werd dit veranderd in Cabo de Bõa Esperança (Kaap van de Goede Hoop), omdat deze ontdekking de zeeroute naar Indië een eind dichterbij bracht.
In 1652 vestigde Jan van Riebeeck hier een post voor de Nederlandse VOC, waarna vele zogenaamde 'vrijburgers' zich vanuit hier in Afrika vestigden.

In al die tijd zijn er behoorlijk wat schepen vergaan op de Kaap, omdat ze verrast werden door de enorme wind en de stromen die er staan. En stormen en regenen kan het er nog steeds! Temperatuur vandaag :zo'n 17 graden.

Langs de weg staan overal waarschuwingsborden voor Baboons (bobbejanen, bavianen).

Stop! Opeens een hele bavianenfamilie. Een beetje eng, maar toch het raampje geopend om te filmen. Wat een schattige aapjes... samen met moeder aan het spelen. Plotseling duikt pa op...zeg maar de ouwe Bobbejaan zelf! Je ziet hem niet in beeld, maar als je het ijselijke gegil op het eind van het filmpje hoort, weet je dat Bobbejaan de achterdeur van de auto (aan mijn kant!) heeft geopend en kennelijk van plan is om op de achterbank plaats te nemen. Ik ben (dacht ik) nog nooit zo bang geweest. Toen we uiteindelijk dat beest eruit en die deur dicht hadden, barstten we in een hysterisch gelach uit.

Op weg naar Cape of Good Hope in het Table Mountain National Park, hebben we nergens anders meer over gepraat. Het regende, toch zijn we naar het Lighthouse geklommen. Als je bavianen overleefd hebt, is zo'n wandeling in de stromende regen a piece of cake.

Later in het restaurant hebben we een top-5 opgesteld van angstige momenten tijdens onze vakanties. En warempel... hierover zijn Koert en ik het helemaal eens.

  1. Pilanesberg (bij Pretoria) Koert stikt bijna. We rijden in een greppel.
  2. Silverton, Colorado met die four wheel drive, off road en desperaat in de sneeuw belanden.
  3. Baboons op Kaap de Goede Hoop
  4. Yellowstone, Clara en de coyote
  5. Yosemite Park, the bear encounter

Ik probeer die video met die apen te plaatsen. Ik moet die eerst naar Youtube uploaden om een embedded code te krijgen. Ik zat net op 90% (!) toen stopte de upload. Jammer, maar ik blijf proberen!

Kerk

Vanochtend (zondag) hebben we een bezoek gebracht aan een katholieke mis in een van de townships in Kaapstad. Het was echt een ontroerende kerkdienst. Je zou terplekke weer gelovig worden. Zo intens, zo mooi gezongen, zo vrolijk .... we voelden ons echt opgenomen in de gemeenschap. We werden zelfs bedankt voor onze aanwezigheid. Aan het eind kregen de moeders (ik ook dus) allemaal een cadeautje ter gelegenheid van moederdag. De priester verontschuldigde zich persoonlijk dat de mis zo lang (2 uur) duurde. Een ervaring om nooit te vergeten.

En... daarna ... nog een uur met Joepie, onze gids, een tocht door de townships. Die armoede, het is zo vreselijk. Zo leven honderdduizende mensen en kinderen. Dit mag NIET.

Kaapstad-Oudtshoorn-Mosselbay-Kaapstad

Phoe... en nu op weg naar Oudtshoorn. Dat is zo'n 500 km noord- oost. Dat is zo'n beetjevan Parijs naar Breda. Gisteren al een klein koffertje ingepakt en na die stress van de tandarts om negen uur op weg. Het is hier op de Kaap trouwens nog steeds heeeeel slecht weer en koud. We kopen alsmaar houtblokken voor de kachel.
Weer richting Stellenbosch en de N2 vervolgen richting Swellendam. Het weer wordt steeds beter. We zien de temperatuur oplopen tot 19 graden! Zonnig, mooie uitzichten, prachtige route. Bij Swellendam gaan we noordelijk de 'Garden Route' rijden. Natuurlijk staat er hier niks meer in bloei, het is immers hartje herfst! Af en toe nog prachtige bougainvilles en aloë's. Sowieso prachtig landschap.

Geregeld passeer je townships en alsmaar... lopende en lopende zwarte mensen. Je wil ze wel meenemen in je auto, maar je durft het niet.

Met de beschrijving die we van Triple A meekregen, zijn we zonder problemen tegen half vijf bij ons Guest House La Plume. We worden hartelijk ontvangen met een welkomstdrankje. We dachten dat we via Triple A een ‘standard room' gereserveerd hadden... We hebben een luxe onderkomen. Oh... Nicole, echt iets voor jou... al die kleine spulletjes, waar jij naar op zoek bent en die je in Frankrijk verzamelt. En dan badjassen en badslippers met takje lavendel erop.... details.. We gaan de kinderen wijs maken dat de kranen van goud waren....

En het is nog steeds zonnig en droog. We gaan de farm bekijken. Rare vogels die struisen!! 's Avonds natuurlijk struisvogelbiefstuk daar gegeten. Ik weet het niet... maarals je net die beesten levend gezien hebt...

Zaterdagochtend: 7 graden bij La Plume. We rijden om 9.00 naar Oudtshoorn, want dat stadje hebben we nog niet gezien. Relaxed stadje. Blank en zwart doet de zaterdag boodschappen. Trouwens hier zijn geen hekken en alarminstallaties. Alleen... een blanke winkelier zei: tja, hoe lang zal dit nog duren ....

We rijden naar het zuiden naar Mosselbay. We hadden al eerder waarschuwingsborden gezien over bobbejanen = baboons = bavianen. Do'nt stop, do'nt feed. Herm, jij kent dat liedje toch ook van Bobbejaan beklim die berg, zo rustig en zo lustig... Ik heb nooit geweten dat dat liedje over een baviaan ging. Op de Robertson pas komen we zo'n bavianen familie tegen. Gelukkig had ik Koert bezworen dat hij NIET moest uitstappen. Wel foto's (uit de auto) gemaakt natuurlijk.

Mosselbay: het klopt wat in de gids staat. Je komt binnen via een industriegebied. Tja, de mensen moeten toch ergens van leven, toch? We rijden door en komen aan een prachtig strand, het is 25 graden en heerlijk.... Hier zou ik wel willen blijven

Maar, we moeten terug naar ‘huis'. Het is van hieruit nog zo'n 4 uur rijden. O ja, en dat maakt het zo lastig... het is hier om kwart over zes pikkedonker... en men rijdt links

Tandje minder...??...!!!

Waar waren we gebleven... bij de receptioniste van Triple A. Ik vertrouwde haar toe dat ik al een paar dagen last had van kiespijn (dat heb ik nou weer, remember Cuba). Koert en ik zaten gezellig aan de balie daar te genieten van het aangeboden wijntje en de receptioniste ging weer aan de slag. Tot ze plotseling de telefoon overhandigt: 'I've got you a dentist'. Kortom, ik heb morgenochtend om acht uur een afspraak bij de tandarts om de hoek, naast de Spar.

Ik heb die nacht geen oog dicht gedaan, de kiespijn was trouwens ook ver over. Ik denk: oh mijn god, het zal niet waar zijn....medische zorg in Afrika.... natuurlijk word ik besmet met HIV of anderszins. Tijdens mijn hazenslaapjes droomde ik van een grote zwarte man met afgrijselijke instrumenten in een verstikkende wachtkamer...

Ik was geradbraakt toen we om 08.00 uur bij het tandheelkundig instituut op de hoek, naast de Spar waren. Ik was al enigszins gerustgesteld toen het binnen eenchique bedoening bleek te zijn. De tandarts kwam binnen... dr. Ivonne Meyer, een Duitse. Ze had ook drie jaar in Groningen gestudeerd!!! Een charmante jonge vrouw, maar ook nog eens heel professioneel en bovendien heel erg aardig. Van alles gecontroleerd, röntgenfoto's gemaakt.... Mw. Meyer verontschuldigde zich er bijna voor ... aber ... Clara... dieser Zahn ist wirklich nicht mehr zu retten, auch in Holland nicht. (Dat wist ik trouwens al van mijn eigen tandarts in Hoeven).

Kortom, verdoving... en kies eruit. Ging heel smooth... Eventueel een paracetamolletje nemen.

Afrekenen... viel mee ... iets goedkoper dan in Nederland, denk ik.

Om 5 over half negen waren we weer in ‘ons' huis. Even bijkomen van de schrik, kopje koffie en... op weg naar de struisvogelfarm 'La Plume' http://www.laplume.co.za/ in Oudtshoorn.l

Ik vind het wel erg van die tand, hoor,