3 februari 2018

Zaterdagmiddag op de pier van de haven van Santa Cruz is het een drukte van belang. Van hieruit vertrekken de kleine snelle motorboten naar de andere eilanden van de Galapagos. Gidsen en bemanningsleden van de verschillende boten dirigeren de passagiers naar de loopplanken van de watertaxi’s die hen naar hun boot moeten brengen. Gezeul met koffers, geroep, omhoog gehouden bordjes .. Brittany, Neptuno, Gaby, New Ocean ... dat is ons bootje! Plots, opduikend uit het water verschijnt onder aan de loopplank een zeeleeuw. Majestueus, met een blik in zijn prachtige grote ogen, dat het vanzelf spreekt dat iedereen aan de kant gaat. En dat gebeurt. De menigte wijkt uiteen. De zeeleeuw schuifelt op koninklijke wijze naar de vaste wal. We staan perplex. Vervolgens verdwijnt hij in de menigte om waarschijnlijk een plaatsje te zoeken op een van de bankjes die op de pier staan.

Elk eiland heeft een pier en een Malacón met bankjes om te zitten. Vaak wordt een aantal van die bankjes in beslag genomen door zeeleeuwen. Zonder enige gêne liggen ze languit en bewegingsloos op de bankjes te chillen. Denk niet dat ze plaats maken als je dichterbij komt. Hooguit steken ze een vin uit .. hé hallo, kom erbij!

Op het strand liggen de zeeleeuwen in groepen bij elkaar. Het gaat er vreedzaam aan toe. Meestal wijfjes met hun baby's. Je hoort gewoon het smakkende geluid van een drinkende baby. Soms probeert een jong zeeleeuwtje bij een andere moeder te drinken. Maar dat feestje gaat niet door. Met veel kabaal wordt zo’n gauwdiefje zonder pardon verwijderd. Als de baby’tjes verzadigd zijn wordt er massaal samen gespeeld. Ze duikelen over elkaar heen, rollen in de golven en bewegen zich met hun vinnen in een rap tempo door het zand weer naar hun moeder. In het water zijn ze in hun element maar aan wal kunnen ze ook goed uit de vinnen.

Je kunt er bovenop staan maar geen enkele zeeleeuw trekt zich ook maar iets van je aan. Ze kennen geen enkele angst. We kunnen er geen genoeg van krijgen. Op mijn buik liggend heb ik op een meter afstand het zeeleeuwen leven gefilmd.
Ik voel mij als de cameraman van een documentaire op National Geografic Wild.