claradejager.reismee.nl

Ook Ecuador heeft zijn eigen Freek Vonk

La Selva
13 januari - 16 januari 2018

Wij krijgen voor de komende dagen onze eigen gids toegewezen. Zijn naam is Dan, voluit Daniel Hicks. Dan is British en heeft in Engeland een universitaire studie gevolgd op het gebied van tropische planten en dieren. Hij kwam 11 jaar geleden voor 7 weken als vrijwilliger naar Ecuador, vond hier de liefde van zijn leven en is inmiddels 9 jaar getrouwd en woont met z’n Ecuadoraanse vrouw in Quito. We moeten Dan wel delen met een Frans stel dat in Liberia woont, Rudolf en Lisa. Hij is Renault dealer en uiteraard fan van Max Verstappen. Samen zijn ze eigenaar van een eco-logde in Liberia. De Libassa eco-logde bevindt zich op een half uur rijden van de hoofdstad Monrovia. Misschien is het wel een leuke bestemming voor ons voor volgend jaar!


Vooral Lisa kijkt met professionele blik naar de bedrijfsvoering van La Selva. Ze vindt de kok erg goed en dat is hij ook! De hoofdmaaltijd in Ecuador is de lunch, daarnaast wordt ook ‘s avonds warm gegeten. De gerechten die opgediend worden zijn ware kunstwerkjes. Lisa maakt van ieder gerecht een foto om haar Liberiaanse kok te motiveren. Zij is erg kritisch en meent dat het gebruik van rietjes in de cocktails ecologisch onverantwoord is. Zij moedigt mij aan daar ook melding van te maken.
Terug naar Dan the man. Hij voorziet ons van laarzen en vertelt dat hij ons iedere dag om 05.30 zal wekken, om 06.00 uur ontbijten we samen en om 06.30 gaan we de jungle in, hetzij te voet, hetzij per kano. Ook Rudolf en Lisa vinden dit wel erg vroeg maar Dan laat zich niet vermurwen. Al gauw wordt ons duidelijk waarom. Als je later weggaat, wordt het alleen maar warmer en zie je ook geen dieren meer. Die gaan natuurlijk ook schuilen onder het lommerrijke bladerdek.


De eerste ochtend lopen we naar een uitzichttoren. De toren is 38 m hoog en vandaar kun je precies over de bomen van het regenwoud heenkijken. Het is een onvergetelijke ervaring. Ochtendschemering in de jungle en een kakofonie van geluiden van bonte vogels en apen. Dan heeft op z’n mobieltje bepaalde geluiden staan om vogels te lokken. We zien papegaaien, toekans, reigers (!), woodpeckers, stinky turkeys en allerlei prachtig gekleurde kleinere vogels. We zien ook blauwe vlinders ter grootte van je hand. Dan heeft overal een enthousiast verhaal bij. Ook vertelt hij over de bomen en de planten en hoe het hele ecosysteem van het regenwoud in elkaar grijpt. Het is een cirkel, zonder het een kan het andere niet overleven. Het is ongelooflijk dat Dan na 11 jaar nog steeds enthousiast kan worden van een duizendpoot!


We zijn rond 10.00 terug in de lodge en willen lekker relaxen. Maar daar komt Dan stuiterend van enthousiasme aangerend. Kom gauw de kano in. Wat is er dan, Dan? Wait and see. Dan en Daddio, zijn nativ assistent, roeien of hun leven ervan afhangt. We steken het Heron lake schuin over. Dan maant ons tot stilte. En dan zien we het ... een anaconda, de grootste slang ter wereld! Hij laat zich rond 10.00 uur zien, maar alleen als de zon schijnt. Ademloos huiveren we bij het aanschouwen van dit machtige schepsel.
In de boom voor onze cabin huist trouwens een tarantula die we Georgina genoemd hebben, ook wel een ruig beestje hoor.
Om 13.00 gaat de scheepstoeter om ons uit te nodigen voor een perfecte lunch. Daarna is het wel tijd voor een middagdutje, we hebben immers vakantie.
In de avondschemering hebben we nog een korte jungle walk met aansluitend een kanotocht in het donker door het regenwoud. Grote groepen vleermuizen scheren rakelings over je heen. We zien een luiaard en een soort van vuurvliegjes maar dan zo groot als kauwgomballen in het groen en oranje. Overal om ons heen die typische oerwoudgeluiden. Fascinerend.

Maandag 15 januari 2018

Vanochtend gaan we per kano en boot papegaaien spotten op de Parrot Clayton Lick aan de Napo rivier. Als je er om 07.30 niet bent, ben je te laat. Wij zijn ruim op tijd. Duizenden krijsende papegaaien strijken daar neer om hun voeding aan te vullen met een substantie uit die klei en om te maten natuurlijk.

Aansluitend bezoeken we een dorp van indigenous, de Kichwa community. La Selva is op hun grond gebouwd. In ruil daarvoor ondersteunt La Selva het dorp, niet om het te veranderen maar juist om de eigen identiteit te (her)vinden. We worden gastvrij ontvangen en we kunnen kijken hoe de community leeft. We bezoeken het schooltje. Sommige kinderen moeten 2 uur heen en 2 uur terug lopen om onderwijs te kunnen volgen. We worden getrakteerd op thee. Die thee geneest en beschermt tegen alle kwalen. Precies wat ik nodig heb natuurlijk. Uiteindelijk eet ik voor het eerst zo’n larve, een krokante snack, je kunt ze op straat overal kopen aan een stokje net als een sateetje.

Sorry Dan, dat we niet meegaan met de avondtour. Het onweert en de regen komt met bakken uit de hemel vallen. Het is warm en vochtig. In iedere cabin is een ‘dry box’, zeg maar een kastje met een rode lamp. Daarin leg je ‘s nachts je fototoestel, mobiel en iPad om te drogen. Koert legt er nu zijn jeans in, dan is die is in ieder geval lekker warm als hij hem weer aandoet voor ons laatste diner. Twee Amerikaanse meiden schuiven bij ons aan. De een vuurt als een repeteergeweer de ene impertinente vraag na de andere op Dan af. Werkelijk embarrassing! Je zal toch je kostbare vakantiedagen met zo’n griet moeten doorbrengen! Wij prijzen ons gelukkig met het gezelschap van Rudolf en Lisa.
Na een korte briefing over de uitcheckprocedure morgenochtend liggen we weer om 21.30 uitgeput op bed.

Morgen begint het echte backpacken. We gaan met public transport, in dit geval de bus, richting Banos. Spannend!!!















Reacties

Reacties

Mireille

WoW! Wat een toffe ervaring! Nu goed op je spullen letten in de bus, maar gelukkig heeft papa een droge broek ??❤️

Petra

Wat een avontuur! Heb je foto's van de Anaconda gemaakt? Ben benieuwd!

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!