Dinsdagavond, 14 oktober 2014 Het gesprek met professor Tam heeft langer geduurd dan we dachten. Tegen zessen - het is al donker - lopen we richting centrum. Boven de straten hangt feestverlichting in bonte kleuren. Het doet Chinees aan, wat niet gek is want we zitten niet zover van de grens met China vandaan. We verbazen ons over het verkeer. Het is zeker niet de hoeveelheid auto's die het zo druk maakt. Het zijn vooral de toeterende scooterrijders die als zwermen horzels overal vandaan opduiken. Stoplichten worden massaal genegeerd. De dames op de scooters dragen een soort eenheidsuniform. Een gebloemd of geblokt jasje met capuchon, daaronder een lange rok in hetzelfde dessin. Dit is duidelijk beschermende kleding want daaronder zien we stiletto's, skinny jeans en korte rokjes. Vrijwel iedereen draagt een mondkapje. Zo uitgedost en in die overweldigende aantallen lijken het wel ninja turtles, klaar om ten strijde te trekken. We lopen 'onze' straat uit en voilá: het Hoan Kiem meer, feeëriek verlicht. De naam van het meer – "Teruggenomen Zwaard" – verwijst naar een legende uit de 15de eeuw. Een zekere Lê Loi, die later keizer werd, kreeg een zwaard uit de hemel waarmee hij de Chinezen uit Vietnam verdreef. Toen hij later over het meer voer, vroeg een schildpad hem het zwaard terug te geven. Dat deed Lê Loi. Op een eilandje in het meer staat dan ook de Schildpaddenpagode. Daar is een schildpad te zien die in 1963 uit het meer werd opgevist. Volgens biologen was de schildpad 500 jaar oud, oftewel uit de tijd van de legende! Toch is dit niet de schildpad uit het verhaal, die zou nog steeds in het meer leven. Overal rond het meer zijn restaurants, Vietnamees, Chinees maar ook Italiaans, Frans en een KFC. Een Mac heb ik nog niet gezien. We kiezen voor deze eerste avond een vrij chique Vietnamees restaurant. We hebben wat moeite om een keuze te maken. We zijn helemaal niet bekend met de Vietnamese keuken, dus als iemand tips heeft (Jenny, Lian??) dan graag. We komen tot de conclusie dat hier in Hanoi 2 werelden duidelijk zichtbaar naast elkaar bestaan. Aan de ene kant de Apple, Samsung, Gucci en Louis Vuitton maatschappij en aan de kant het derde wereld land Vietnam. Ik moet nog even kwijt dat we ons erg veilig voelen hier. Clara Woensdag, 15 oktober 2014 We zijn net afgepeigerd terug uit "the old centre" . Het is echt een ongelooflijke belevenis. Je komt ogen tekort om te zien wat er allemaal in die nauwe straatjes om je heen gebeurt. Vooral de markten waar allerlei etenswaren worden aangeboden zijn nauwelijks te beschrijven. Levende vissen in allerlei soorten en maten, kippen, diverse soorten vlees dat door vrouwen op de grond zittend in porties wordt gesneden. We beginnen enige vaardigheid te ontwikkelen om over te steken. Eigenlijk denk je dat de grote aantallen brommers en scooters geen ruimte laten voor overstekende voetgangers. In het begin dachten we dat het nooit ging lukken. Uiteindelijk moet je je erin storten. En wat blijkt, de scooterrijders ontwijken je. Aanvankelijk liep Claar met haar ogen dicht achter mij aan. Ik steek mijn hand vooruit, zoiets als je blinden die oversteken ook wel ziet doen. Als je weer veilig aan de overkant bent, heb je wel het gevoel dat je weer een overwinning hebt behaald. Het eten hier is heerlijk. Alles vers bereid. Veel voedsel wordt op straat klaargemaakt en gretig genuttigd door de locals. Daar beginnen we nog even niet niet aan. Temeer daar de afwas ook op de grond op straat wordt gedaan. Maar de restaurants zijn prima. Je moet hier alleen geen wijn gaan drinken want dan wordt het toch wat duurder. Onze drank hier is nu Hanoi bier. We hebben vandaag een 2 daagse excursie naar Halung Bay geboekt. Vrijdagochtend vroeg worden we opgehaald . Het wordt een 4**** cruise (je) in de Honeymoon suite. Het weer is hier onveranderd prima. Tot zover de berichten uit Hanoi, Groeten van Koert